Persosmeria apo e perkryera eshte gjendja e te qenurit i persosur ne edo pikepamje, pa gabime apo te meta. Ky emertim perdoret sot per te pershkruar nje fushe te gjere konceptesh te ndryshem. Historikisht keto koncepte jane pervetesuar nga shume disiplina, veeanerisht nga matematika, fizika, kimia, etika, estetika, ontologjia dhe teologjia.
Histori
Perkufizimi me i lashte i "persosmerise", mjaft i sakte dhe kthjellues i paqartesive te konceptit, eshte bere nga Aristoteli. Ne librin e tij "Delta e metafizikes", ai veren tre kuptime te emertimit, apo me mire tre hije te nje kuptimi, por sidoqofte tre koncepte te ndryshme.
E persosur eshte:
1. eka eshte e plote - eka permban te gjitha pjeset e nevojshme (e kerkuara);
2. eka eshte aq e mire saqe asgje e ngjashme (e njejte) nuk mund te jete me e mire (se ajo);
3. eka ka arritur qellimin e saj (tij).
Koncepti i pare eshte permbledhur shume mire me te dytin. Mes dy te pareve dhe te tretit, megjithate, lind nje dualitet ne koncept. Ky dualitet (dyzim) eshte shprehur nga Tomas Akuini, ne Summa Theologiae, ku ai shquan nje persosmeri te dyfishte: kur nje send (gje) eshte i persosur ne vetvete - sie ai thote, ne thelbin e vet; dhe kur ai i sherben (permbush) persosmerisht qellimit te tij.
Thenie
* "Jini pra te persosur, ashtu sie Ati juaj ne qiell eshte i persosur". Bibla
* "Kjo eshte persosmeria e vertete e njeriut, te zbuloje papersosmerine e tij". Shen Agostini
