Më thirri varri
Me emrin e Allahut, të Gjithëmëshirshmit, Mëshirëplotit
Falënderimet qofshin vetëm për Allahun. Paqja dhe shpëtimet qofshin mbi të dërguarin Muhamed, mbi familjen e tij, si dhe mbi të gjithë pasuesit e tij deri në Ditën e Gjykimit.
Doli Umër bin Abdulazizi për në namazin e një xhenazeje nga të afërmit tij. Pasi ia dorëzoi atë krimbave dhe e vendosi në dhe, u kthye nga njerëzit dhe u tha:
O njerëz! Varri më thirri mua nga pas. A t'ju tregoj se çfarë më tha?
-Sigurisht, - thanë.
Sapo më thirri mua varri nga pas dhe më tha:
-O Umer bin Abdulaziz, a s'po më pyet se çfarë bëra me të dashurit?
-Po, i thashë.
-I grisa qefinët, i shqeva trupat, ia thitha gjakun dhe ua hëngra mishin. A s'më pyet se çfarë kam bërë me kyçet?
-Sigurisht, - i thashë.
-I shkëputa duart nga parakrahët, parakrahët nga krahët dhe krahët nga shpatullat. Kockat e legenit nga kofshët, kofshët nga gjunjët, gjunjët nga kërcinjtë (parakëmbët) dhe kërcinjtë nga këmbët.
Më pas Umeri qau dhe tha: "A nuk është qëndrimi i dynjasë i shkurtër dhe i nderuari i saj i poshtëruar?! Rinia e saj pleqërohet, gjallëria e saj vdes dhe mendjemadhësia është për shkak të ftohtësisë së saj?
Ku janë banorët e saj të cilët ndërtuan qytetet e saj? Çfarë ka bërë dheu me trupat e tyre? Po krimbat me kockat dhe nyjet e tyre? Ishin në këtë botë në familje të mirë dhe shtretër mbështetës midis shërbëtorëve që u shërbenin dhe të afërmve që i nderonin. Nëse kalon pranë tyre ftoi dhe thirri ata, nëse mundesh. Shiko sa afër janë varret e tyre me shtëpitë dhe pyete të pasurin e tyre se çfarë ka ngelur nga pasuria e tij. Pyet të varfrin e tyre se ç'ka ka mbetur nga varfëria e tij. Pyeti ata për gjuhët me të cilat flisnin dhe sytë me të cilët shikonin. Pyeti për lëkurën e butë e fytyrën e bukur dhe trupin e pashëm. Çfarë bënë me to krimbat? I fshinë ngjyrat e i hëngrën mishin dhe i prishën fytyrën e bukurinë. U thye shpina e u shqitën kockat. Ku janë shërbëtorët dhe robërit e tyre? Ku është shoqëria dhe thesaret e tyre? Për Allahun, nuk i shtruan atyre qoftë dhe një shtresë dhe nuk i vunë mbështetëse. A nuk janë në vendbanime poshtë stresave të tokës? A s'është nata dhe dita për ta njësoj?
Është shkëputur midis tyre dhe veprave dhe janë ndarë nga të afërmit dhe të dashurit. U martuan gratë e tyre dhe ngelën të braktisur fëmijët e tyre nëpër rrugë. I ndanë të afërmit banesat dhe trashëgiminë e tyre. Prej tyre ka që u zgjerohet varri. Ai i cili e ka ruajtur shikimin e tij, sot kënaqet nga ëmbëlsia që i ka dhuruar ai."
Më pas Umeri qau dhe tha: "O banues i varrit nesër, kush është ajo e cila të angazhoi në këtë botë? Ku është butësia e rrobave të tua? Ku është parfumi yt? Si ndjehesh në ashpërsinë e tokës? O i mjeri ti në cilën faqe tënden do të fillojë krimbi të hajë? O mjerë për mua në çfarë gjendje do të më gjejë engjëlli i vdekjes kur të dalë nga kjo botë? Me çfarë lajmi do të më vijë nga Zoti im?"
Pastaj qau shumë saqë u vështirësua e folura e tij. U largua dhe nuk mbeti pas saj vetëm se një xhuma dhe vdiq, Allahu e mëshiroftë!
