Një bisedë me armikun e njerëzimit
Hyra në dialog me shejtanin e mallkuar
prej në fillim të errësirës së madhe të natës , kur e dëgjova ezanin e
sabahut desha të shkoj në xhami.
Më tha: Nata është e gjatë bjer dhe pusho.
I thashë: Frikohem se do të më ik farzi
Më tha: Ka kohë , kohët janë të gjata (ndërmjet namazeve)
I thashë: Frikohem se po më ik namazi me xhemat.
Më tha: Mos ia vështiro vetvetes tënde me shume vepra të mira.
Kështu që nuk u zgjova deri sa lindi dielli.
Më tha duke më pëshpëritur: Mos u mërzit për atë çka kaloi (ke kohë tërë ditën)
Pastaj u ula të bëj dhikër kurse ai atëherë e hapi fletoren e mendimeve.
I thashë: Më largove nga duatë (lutjet)
Më tha: Lere se ka kohë deri në mbrëmje.
Atëherë vendosa të pendohem.
Më tha: Kënaqu ti je i ri.
I thashë: I frikohem vdekjes.
Më tha: Jeta është e gjatë nuk të ik.
Atëherë fillova ti mësoj 2 ajete Kuranore.
Më tha: Kënaqe shpirtin me muzike!
I thashë: Ajo është haram.
Më tha: Mirëpo disa nga nxënësit e dijes (hoxhallarët) e lejojnë!
I thashë: Hadithet që flasin se është haram i kam në këtë broshurë , ja lexoje.
Më tha: Krejt hadithet e tilla janë të dobëta (daif)
Pastaj aty pari kaloi një bukuroshe e unë e ula shikimin.
Më tha: Çfarë ka nëse e shikon?
I thashë: Rrezik!
Më tha: Mendo në të bukurën sepse meditimi është hallall.
Pastaj u nisa për në Qabe dhe me ndaloi në mes të rrugës dhe më tha: Pse e bëre tërë këtë udhëtim?
I thashë: Të bëj një umre.
Më tha: Merr udhëtim të rrezikshëm vetëm për një umre kurse veprat e mira janë të shumta dhe rrugët e hajrit janë të shumta.
I thashë: Patjetër ta përmirësojmë gjendjen tonë.
Ma tha: Në xhenet nuk hyn me vepra.
Kur mora rrugën për të treguar va (ligjëratë fetare) tha: Mos e korit (turpëro) veten.
I thashë: Kjo u bën dobi njerëzve.
Më tha: Frikohem për ty nga syefaqësia , kjo është koka e prishjes.
I thashë: Çfarë mendimi ke për disa persona?
Më tha: Të përgjigjem në veçanti apo në përgjithësi?
I thashë: Në veçanti për Ahmed ibn Hanbelin për shembull?
Më tha: Më vrau me fjalën e tij kur tha: Kapuni fortë për Kuranin –
fjalën e Allahut xh.sh. dhe për sunetin e resulullahut s.a.v.s.
I thashë: Po për ibn Tejmijen?
Më tha: Çdo ditë më mëshon mbi kokë me të rënat e tij të forta.
I thashë: Po për imam Buhariun?
Më tha: Me librin e tij më dogji shtëpinë.
I thashë: Po për Haxhaxhin?
Më tha: Ah sikur të kishte një mijë si ai sepse për ne ai është rruga e
lumturisë dhe metodologjia e tij (e vrasjes se dijetarëve dhe
besimtarëve që e flasin të vërtetën) për në është shërim.
I thashë: Firauni?
Më tha: Ai nga ne meriton çdo lëvdatë dhe ndihmë.
I thashë: Po për Muhamed ibn Abdul-Uehabin?
Më tha: Ma ka përvëluar gjoksin me thirrjen e tij dhe me ka djegur e ma
ka bërë pluhur e hi punën time me thirrjen e tij në teuhid.
I thashë: Po për Ebu Xhehlin?
Më tha: Ne jemi familja e tij dhe shoqëria e tij.
I thashë: Ebu Lehebi?
Më tha: Ne jemi me të kudo që është ai/
I thashë: Po për Leninin?
Më tha: E kemi lidhur në zjarr bashkë me Stalinin.
I thashë : Po për revistat e lakuriqësisë ?
Më tha: Ata janë legjislacioni jonë.
I thashë: Po Sateliti?
Më tha: Me të i bëjmë njerëzit si egërsira.
I thashë: Po kafenetë?
Më tha: Në ta ne e përshëndesim çdo të shkujdesur.
I thashë: Cili është dhikri juaj?
Më tha: Këngët muzikore.
I thashë: Puna juaj çfarë është?
Më tha: Shpresa e gjatë.
I thashë: Çfarë mendon për tregjet?
Më tha: Në të e kemi mësuar rrahjen , në të e mbledhim shoqërinë tonë.
I thashë: Po për partitë socialiste?
Ma tha: Ia kam ndarë pasurinë time dhe ia kam mësuar atij raportin tim dhe asketizmin tim.
I thashë: Si i çon njerëzit në humbje?
Ma tha: Me anë të epshit , dyshimeve , shpresës së gjatë , muzikës dhe dëfrimit.
I thashë: Si arin ti mashtrosh dijetarët?
Më tha: Me mendjemadhësinë e tyre dhe me vetëpëlqimin e vetvetes , iluzioneve , smirës e cila ua mbush zemrat me inat.
I thashë: Po si arin ti mashtrosh gratë?
Më tha: Me zhveshjen e tyre , me heqjen e mbulesës , lënien e urdhrave të Allahut dhe me bërjen e harameve.
I thashë: Si e mashtron masën e thjeshtë?
Më tha: Me përgojim , shpifje , bartje fjalësh , me biseda boshe që nuk kanë aspak vlerë.
I thashë: Si i mashtron tregtarët?
Më tha: Me kamatë , harxhime të tepruara , me frikë se do të varfërohen , duke i ndaluar të japin sadaka.
I thashë: Si e mashtron rininë?
Me tha: Me poezi dhe filma erotikë , dashuri të çmendur e të zjarrtë ,
me shikim në dispozitat fetare me pakujdesi dhe të vepruarit e harameve.
I thashë: Çfarë mendon për shtetin e jehudive (çifutevë)
Më tha: Të lutem mos e merr nëpër gojë se[se është një fatkeqësi ,
Izraeli është një perandori dhe jo shtet dhe e kam shumë afër zemrës.
I thashë: Po Ebu Nevasi?
Më tha: Mbi kokë dhe sy ne prej tij ne marrim mësim.
I thashë : Shpikësit ?
Më tha: Ato diturinë e kanë trashëguar prej nesh.
I thashë: Shekullaristët?
Më tha: Besimi jonë është në shekullarizëm e ata janë familja e
dexhalit dhe shpresa e pafund e jona , e kush mburret me ata mburret me
neve.
I thashë: Çfarë thua për Uashingtonin?
Më tha: Oratoria ime e cila flet në emrin tim , ushtria ime që lufton në emrin tim , ai është vatani im.
I thashë: Çfarë thua për thirrësit në islam?
Më tha: Më torturojnë, ma kanë këputur , më kanë lodhur , me kanë
plakur , janë duke ma shkatërruar atë që e kam ndërtuar , lexojnë Kuran
kur unë këndoj , kur unë u afrohem ata kërkojnë mbrojte nga Allahu prej
meje , janë shtuar shumë në çdo cep të rruzullit tokësor nuk i
përballoj dot…
I thashë: Çfarë mendimi ke për shtypin?
Më tha: Humbim kohë me të për prapambeturi , ua humbim kohën me të kryelartëve dhe ua marrim paratë me të për fat të keq.
I thashë: Çfarë mendon për mediet perëndimore?
Më tha: Ua futim atyre helmin në mish , e fusim gjithë botën në luftë
me muslimanët , i lavdërojmë me ta zullumqarët dhe përhapim me ta të
keqen dhe padrejtësinë.
I thashë: Çfarë bëre me sorrën
Më tha: I dhashë sundim mbi vëllain e saj kurse ajo e vrau dhe e varrosi në tokë.
I thashë: Çfarë bërë me Karunin?
Më tha: I thash ti ruajë thesaret e tua o biri i plakës (robi i dynjasë) të shpëtosh sepse ti je një nga shenjat e saj.
I thashë: Çfarë i the Faraunit?
Më tha: I thashë: O ti i madhi i këtij pallati thuaj: A nuk e posedoj
unë tërë sundimin e Egjipitit” atëherë do të ndihmohesh nga ne.
I thashë: Çfarë i thua atij që pi alkool?
Më tha: I thashë të pi se ti ajo është bija e fisnikërisë , me të e
largoj mërzinë e tij , ia largoj pikëllimin , brengat kurse dera e
pendimit çdo herë është e hapur.
I thashë: Çfarë të vret?
Më tha: Ajetul-Kursija prej saj më ngushtohet gjoksi, burgosem gjatë dhe më kaplon çdo bela e keqe prej saj.
I thashë: Cilin prej njerëzve e do më shumë?
Më tha: Këngëtarët , të humburit që i humbë të tjerët , mëkatarët e
hapur , humoristët që tallën me çdo gjë , të prishurit , të
degjeneruarit dhe përçarësit në mesin e muslimanëve.
I thashë: Cilin e urren më shumë?
Më tha: Ata që shkojnë në xhami , bëjnë ruku dhe sexhde, çdo zahid
(asket) të kësaj bote , adhuruesit e sinqertë , muxhahidët (luftëtarët
në rrugën e Allahut) , ulematë dhe thirrësit në të vërtetën.
I
thashë: Allahu më ruajt prej teje , atëherë u zhduk dhe humbi mu duk
sikur u fundos në e kjo pra është dënimi i gënjeshtarit.
