U lind më 29. 1. 1943 në qytetin e Vlorës. Ka mbaruar studimet e larta ushtarake dhe ka shërbyer , oficer me gradën kolonel, deri sa doli në lirim nga reforma më 1992. Që nga viti 1998-2006 ka drejtuar “Shoqatën e Shkrimtarëve” “Petro Marko”-Vlorë, në fillim sekretar e më pas kryetar. Në Shkurt 2006 zgjidhet Kryetar i Lidhjes së Shkrimtarëve, dega Vlorë dhe anëtar i Kryesisë së Lidhjes së Shkrimtarëve të Shqipërisë. Prej vitit 2006 është Anëtar i klubit të Shkrimtarëve Shqiptarë në Botë “Drita”.

Në 4 prill 2009, rizgjidhet Kryetar i Shoqatës “Petro Marko” Vlorë.

Autor i dhjetë vëllimeve me poezi, dy romane, një novelë. Fitues i “Penda e Artë” në konkursin “Kadmus” 2006, organizuar nga Klubi i Shkrimtarëve “Drita” & Revista “Pelegrin”. Çmimi “Çift & Harmoni” nga Shoqata “OPINION&VLLEH” në konkursin “San Valentino”-2006. Çmimi i Dytë në konkursin kombëtar “Poezi për Detin”, Durrës-2006. Aktualisht është President i firmës ndërtuese “MARA”-SH.P.K.

Poezi nga Myrteza Mara


NISJE E VONUAR


E morëm rrugën

për në Mekën e shpresës

me copa dëshpërimi

ngjitur pas shpirtit.

gjysmë të verbuar

kishim harruar dhe ritet...

Kur të tjerët ktheheshin

ne, atëherë u nisëm.

NËN MURET E KOLOSEUT

Poezi Nga Myrteza Mara


Një dorë e shtrirë,

nën muret e Koloseut,

fliste njëlloj

si duart e lipsave

në sheshin e Skënderbeut.

Ndava me atë dorë

varfërinë time të varfër,

një çast

u bëmë të dy të pasur.

KUR TË VIJË AJO DITË

Poezi Nga Myrteza Mara


Bota ka kohë e çmendur,

unë si gjithmonë

stacioneve të harresës,

mbi shinat e marrëzisë.

(kjo është rruga e poezisë!)

Heretik,

kryqëzuar nga drita mospërfillëse

e syve të ftohtë

gërvisht mbi letër,

deri sa të çmendem,

për inat të kësaj bote të vjetër!

Atëherë do shohin tek unë shëmbëlltyrën

dhe do më pranojnë

në çmendinën e quajtur Botë:

-Mbusheni dhe një gotë me marrëzi!

Është Ai, që dikur,

na quante ne të marrë

dhe shkruante poezi!”...

Kur do vijë ajo ditë.

DITARI I NJË PROSTITUTE


Poezi Nga Myrteza Mara


Në ngjyrën e vdekjes

kishte shkruar dora e kufomës

me peshën e dhimbjes njerëzore.

Vinte erë jete,

në rreshtat e shkelur nga lotët,

fshehur mizorisë së përdhunimit.

Dëgjohej klithma

në pusin e dëshpërimit,

jehona e lutjeve drejt qiellit

t’i falte mëkatin.

Jo, jo! Në atë ditar

MALL I VIRGJËR

Poezi Nga Myrteza Mara

Vite, e vite pa u parë

Dhimbjen e kishim gëlltitur.

Befas gjendemi përballë,

Si dy drurë të zhuritur.

Unë me mbesën duarëzënë,

Me një tufë lulebore,

Ti me nipin dritëhënë,

Shtrënguar dorë për dore.

I fola në emrin tënd,

Mbesës, kur më hodhe sytë..

Ti gati ngrive në vend

U trembe nga emri yt.

Dhe unë gati i pafrymë,

Kur i thirre nipit të vogël.

Ai mbante emrin tim,

Thashë: është trill, apo lodër?!

Por jo, sytë e vërtetuan

Ish kujtim i një sekreti.

Paçka se nuk u bashkuam

Malli i virgjër na mbeti.
nuk kishte as një grimcë lumturie,

as epsh,

as orgazmë.

As llogari klientësh nuk kishte.

Kufoma e gjorë-xixëllonjë

që shtypet e vihet mbi ballë,

për të ndriçuar ftohtë me fosfor.

I rëndë sa globi, ditari,

por peshën e plumbit,

në mes të fletëve e shtonin

disa thërrime buke!...

Ej,

Mos rrudhni buzët,

nuk ishte ditar pirati!

Ishte një akt i tragjedisë sonë,

shkruar mbi shpirtin e një prostitute!
__________________