Rivalitet dysynor
Kërcimi i pamjeve është veçanërisht i kuptueshëm kur truri i nënshtrohet njëkohësisht dy imazheve të ndryshme
për secilin sy, duke shkaktuar në këtë mënyrë një "rivalitet dysynor". Në eksperimentet që riprodhojnë këtë
situatë, vullnetarët vërejnë herë pas here një shtëpi dhe një pamje.
Kërkuesit regjistrojnë kohën që kalon në mes të kërcimeve dhe përdorin rezonancën magnetike për të matur proceset
nervore që verifikohen në tru.
Kërcimet e vrojtuara në kushtet e rivalitetit dysynor i kanë kujtuar një
kërkuesi sjelljen e kuanteve të thërrmijave të vogla. Sipas mekanikës së kuanteve, një thërrmijë - për shembull
një elektron - nuk ka karakteristika të përcaktuara mirë. Në fakt ekziston një mori gjendjesh kontradiktore mes
tyre, të përfaqësuara nga një funksion vale. Vetëm kur një dëgjues mat një karakteristikë,
funksioni zbret në një nga nivelet. Kërkuesi e ka bazuar modelin e tij mbi këtë fenomen.
Modelet e kuanteve të ndërgjegjes nuk janë të reja dhe sipas shkencëtarit
nuk i bindin shumë psikologët. Një nga modelet më të famshme u përparua në gjysmën e viteve '90 nga
matematikani Roger Penrosev, nga Universiteti i Oksfordit dhe anesteziologu Stuart Hameroff nga Universiteti
i Arizonës në Tukson. Sipas dy studiuesve, ndërgjegjja lind nga llogaritjet
e kuanteve të kryera në grupime proteinike të quajtura "microtubule" (proteina fijezore) të pranishme në
neuronet e trurit. Por, në ndryshim nga ky model dhe ai paraardhës, modeli i shkencëtarit është i eksperimentueshëm.
Kërkuesi i cilëson dy gjendjet cerebrale të ndryshme: "ndërgjegjja potenciale" dhe "ndërgjegjja reale".
Ndërgjegjja potenciale - gjendja kur truri merr të dy imazhet njëkohësisht
- është e përcaktuar si një funksion i valës së kuanteve. Sipas modelit të tij, ndërgjegjja reale është kur funksioni
bie dhe truri vëren një nga dy imazhet. Në këtë pikë, procesi rifillon me një tjetër funksion vale të ndërgjegjes potenciale
që zhvillohet dhe në rastin e saj bie, duke i dhënë kështu mundësi vullnetarit të shohë një imazh tjetër.
Për të përcaktuar vlerat e parametrave të modelit të tij, ai ka përdorur shpejtësinë
ku neuronet aktivizohen në trurin e vullnetarëve dhe në frekuencën e kërcitjeve të imazhit.
Më pas, ka llogaritur vlerën e frekuencës, e cila kontrollon proceset e kunatës, e që mund të jetë në bazë të ndërgjegjes
së trurit. Sipas kërkuesit, gjendja e ndërgjegjes potenciale i korrespondon përvojës sonë të nënvetëdijes që
përcjellim në ëndrra. Një neuroshkencëtar nga Kanadaja nuk bashkohet me mendimin që koshienca
ka një bazë kuantesh: "Truri është një objekt mikroskopik. Duke qenë se proceset e kuanteve nuk janë
të vlefshme për të studiuar sjelljen e objekteve të tjera të mëdha, është e çuditshme që "shërbejnë" për të
sqaruar mekanizmat e ndërgjegjes", ka përfunduar ai.
