‹ Poezi Islame

Titulli: ‹ Poezi Islame Sun Feb 14, 2010 3:45 am

First topic message reminder :

Mos harro se vjen dita

A s'më thua o njeri
Pse Allahun e harrove
Pse nuk shkove rrugës së Tij
Por shejtanin e pasove.

Pse harrove amanetin
Në Ezel që ia ke dhënë
Pse ti ike prej rahmetit
U mashtrove me dynjanë.

Pse s'u ndale me mendue
Se n'këtë botë je udhëtarë
A harrove o i mjerë
Para Zotit që ke me dalë.

Në këtë botë ti veç punove
Pa mendue se ke me vdekë
Fjalët e Zotit i harrove
Se n'dhe trupi ka me t'u tret

Po ti dije ore vëlla
Për pendim kurrë nuk është vonë
Me lot në sy gjithë duke qarë
Ktheju Zotit mëshirëplotë

Fytyrën tënde ti ndriçoje
Me namaz dhe ibadet
Jetën me Kur'an kaloje
T'jesh i lumtur në Ahiret.

Titulli: Re: ‹ Poezi Islame Sun Feb 14, 2010 4:16 am

e Krijoi botën me gjithe këte bukuri,
Kush ja dha natyrës, gjithe këte hijeshi,
Kush Krijoi njeriun, veshët edhe sytë,
Kush vetëm Një Zot, që nuk ka të dytë.

Ngjyrën trëndafilit, vallë e kush ja dha,
me aromë aq t'kendshme vallë e kush e mba,
Kush veçoi njeriun, përmbi çdo gjë tjetër,
Kush, vetëm Një Zot, që nuk ka shok tjetër.

Natyrën e vdekur, vallë e kush e ngjall,
Pranverën pas dimrit, kush e ben me ardh,
Kush ringjall njeriun, pasi eshte bere tokë,
Kush vetëm Një Zot, që s'ka tjeter shok.

Kush na e jep shiun që tokën gjelbron,
kush e krijoi hënën që motet i ndrron,
Zogjte që fluturojnë qiellit, vallë e kush i mba
Kush vetëm Një Zot, që shok tjetër s'ka.

Njeriut që mendon, me dyshim s'i mbetë,
Zoti i ka dhënë mendjen, le të gjykojë vetë,
Parajsa dhe ferri na presin n'at jetë
Ã‡`ka të bësh këtu, atje ke me e gjetë

Titulli: Re: ‹ Poezi Islame Sun Feb 14, 2010 4:16 am

KUJDES NË HAKUN E NËNËS

Ti o Allah na krijove te till
Na e ngroh diten me diell,
Qe te punojm e te kujdesemi per nene
Te lutemi per te ne netet me hene.

Na tregove ne Kur'an si ta rrespektojm
Amanetin e saj qdohere ne vend ta qojme,
Ta degjojme qdo fjale qe na e thote
Ajo per ne eshte me e shtrenjeta ne kete bote.

Nent muaj te mbajti ne barkun e saj
Per here te pare pran saje ke qajt,
Ne netet e gjata te mbajti ne gji
Duke te ushqyer e lutur per ty...

Sa here ti ke qajt ja ke prish gjumin
Tashe qe ti u rrite ja ke shtru zullumin,
Sa here qe te shehe me dashuri te flet
Me butesi te ofrohet e ti me fjal e vret..!

Dije se te keqen nena kurr s'ta done
Duke qare per ty naten gjume nuk bone,
E harron dhe veten duke u kujdes per ty
Qysh po mundesh kshtu nenes me ja kthy..!?

Eshte lehte nenes shpinden te ja kthesh
Por shume veshtir shpirtit qetesin te i'a kthesh
Kur e zemron nenen, edhe Allahun e zemron
Nena plak prap te done, por Allahu te mallkon...

A mendon se shume ke me arrit
Veq pse nenen tende se ke me ne shpi,
A tu duket e tepert tash qe e ke gruan
Ja ktheve shpinden pa mendu sa do te vuan...

Mos mendo se ne jete do te arrish sukses
Nese te zgjohet nena e vetme dhe me mall qdo mengjes..!!
Kije frik Allahun dhe ndeshkimin e Tij
Se mund ti marr te gjitha e te lene n'vetmi!!!

Mos te huton dynjaja me gjerat pa vler
Se as miqt e paras qdohere s'trokasin n'der,
As vaj femije pran vehtes s'do te ndish
Do te vdesesh i vetem ne prag te shtepis

Titulli: Re: ‹ Poezi Islame Sun Feb 14, 2010 4:17 am

Nëse beson në Perëndi***

Nëse beson në Perëndi
Edhe dielli edhe hëna janë për ty,
Kënaqesh edhe për pikën e shiut mbi çati
Edhe për yjet në qiell që bëjnë dritë.
Kënaqesh për erën, për lulet
Për zogjtë që shkojnë fluturim
Për pranverën dhe gurgullimën e ujit,
Pasi dhe vetë jeta e merr një kuptim.
E shpirti lehtësohet, gëzohet
Në çdo agim,
Dhe vetë sa është e ëmbël
Shpresa për shpëtim.
Nëse beson në Perëndi,
E kupton fjalën lumturi,
E kupton se shumë vuajtje dhe strese janë kot
E kupton se punët s"i kontrollon dot.
Sa kënaqësi
Për gjithë këto mirësi
Të përkulemi duke thënë:
Falënderit o Perëndi...

O I Madhi Perëndi
O I madhërishëm pa kufi,
Që fshehtësitë e zemrave i di,
Kam nevojë,
për një qetësi shpirtërore kam nevojë.

O i madhi Perëndi,
Që edhe fshehtësitë e zemrës sime i di,
Sa rëndë është të shprehet me gojë
Edhe faji, edhe brenga dhe mëkati që rëndojnë.
Kam nevojë,
Për një lehtësim të zemrës kam nevojë...

Titulli: Re: ‹ Poezi Islame Sun Feb 14, 2010 4:17 am

VETEM ZOTIT I PERKULEM

SA GAMIMET MI FALE
SA MESHIR ME FALE
SA ME RUAJTE DHE ME MBROJTE
SA ME DESHTE DHE ME DON
SA DASHURIN E MADHE OR ZOT TY NAJ DHURON

KRIJUSI I GJITHSISE MBAN FJALEN E THEN
QE KE SHKRUAR NE KURAN,
NUK KA TJETER PER VEC ALLAHUT

O ZOT I MADH TI JE CDO HER NE AFERSIN TIME
TI ME DHE UDHZIMIN QILLIMIN E JETES SIME
VETEM TI JE MERITUES
VETEM TI JE OBLIGUESI JON
URDHERAT E TUA ME DESHIR I PRANOJ
ME UDHZIMET E TUA ME MIR JETOJ
NE SHPIRT I PASTER
NE ZEMER HUMAN KJO ISHTE VEPRA E DURGUESIT TAN

SA SHUM PAM DHE SA SHUM MESUAM
NGA RRUGA YTE QELLIMIN E JETES E KUPTUAM

I pasur eshte AI qe jep E jo ai qe ka e nuk jep

Titulli: Re: ‹ Poezi Islame Sun Feb 14, 2010 4:18 am

Pa më thuaj njeri
Kush të solli në këtë botë
U krijove vetvetiu...?

Po sa peshon toka?
Sa është i lartë qielli?
E sa është i nxehtë dielli?

Një hixhab që mbulon mish e kocka
Peshon më shumë se toka.

Mbuloja s"është modernitet
Thonë të moderuarit e shek XXI
Po çatia a qëndron kabriolet?
Pa më thuani tani?

Më kritikojnë mua se hodha shami
E u ktheva në parahistori
Shumë çudi!
Si nuk e shohin shoqen time lakuriqe
Që u kthye në barbari.

Titulli: Re: ‹ Poezi Islame Sun Feb 14, 2010 4:18 am

Një ditë kur zjarri do ta mbulojë tokën
edhe retë do të skuqen nga të nxehtët
Njerëzit do të harrojnë ku e kanë kokën
Do të mësojnë ç"ka qenë mirësia

E... një ditë kur qielli do të zbehet
do të shohim se s"ka strehim
do të shohim që...edhe pa raki njeriu dehet
O i dashuri, miku im

E një ditë kur vullkanet do të derdhen
do t"i falemi Zotit deri në agim
Është koha që të paguajmë
O i dashuri miku im

E një ditë kur qielli do të çahet
e di... do të qajmë pa pushim
Por atë ditë loti do të thahet
O i dashuri miku im

E një ditë kur ajri do të tretet
do të mbetemi edhe pa frymë
Atë çka e dha Zoti do t"na e marrë
O i dashuri miku im

E një ditë do ta ulim kokën
e do të dalim në gjykim
Por qindra shekuj kokëshkretë
O i dashuri miku im

E një ditë kur do ta kuptosh pendimin
do të kthehesh në besim
Por qindra shekuj plot urrejtje
O i dashuri miku im

E një ditë kur t'na i vënë prangat
do ta kuptojmë fjalën durim
Do t'kuptojmë çka qenë liria
O i dashuri miku im

Se Zoti na i dhuroi të gjitha
E nuk e fitoi asnjë falënderim
E një ditë të gjitha do t'i tretë
Por jo pa i paguar, o miku im.

Titulli: Re: ‹ Poezi Islame Sun Feb 14, 2010 4:18 am

shumm te mira komplimente

Titulli: Re: ‹ Poezi Islame Sun Feb 14, 2010 4:19 am

Hapi Syt e shif Drite

Terr dhoma ime
Terr zemra ime
Terr e tere bota
Duhet nje ndricues qe kjo gjendje te ndryshoje
Per fat te mire qe moti ekziston
Fat i keq qe nuk ka kush te sherbehet me te

Kemi lene shpirtin tone ne vuajtje te pahetueshme
duke ndjekur epshet e kesaj bote
Te cilat kane te mbaruar
Por me shpirtin e lenduar

Zgjim! Duhet zgjim,
nese dojme shpetim
Te nderrojme kahjet e udhetimit
Qe te na ndjek edhe neve gezimi

Gezimi i vertete, lumturi per jete
Drita e nevojshme
Drita e syve dhe e shpirtit tone
E jo erresire sikurse gjithmone

Ne fillim do te mjaftonte edhe drita e qiriut
Po me kalimin e kohes do te kuptojme...
...se nuk mjafton
dhe do te vazhdojme edhe me tej te kerkojme

Kapuni! Kapuni te gjithe per litarin e Allahut
Nese doni vertete lumturine
Mos te mashtrojne te mirat e kesaj bote
te cila te largojne nga shperblimi ne ahiret
e ai eshte xhennet

Mos ia privoni vetes
Perjetimin me te mire
Shikimin ne Fytyren e Allahut
Krijuesin e gjithesise

Mos thuaj jo nuk dua
Se kete se ben dot njeri
Gjith duam te shohim Ate qe na krijoi
Si duket ai qe na formesoi
Na dha formen me te bukur
dhe nese i bindemi Atij, asnjehere nuk do te jemi te humbur

Nuk je larg, jo
shume je ofru
Te duhet vetem nje hap
te dalesh nga ajo erresire e frikshme
dhe te verteten me e kuptu

Mos ia privo vetes kete miresi
Urdhero, bere hapin ti
Do te kesh ndihme, pa dyshim
Vetem a e ke kete qellim!

Titulli: Re: ‹ Poezi Islame Sun Feb 14, 2010 4:19 am

KUSH MI FALI SYT QE TE SHOH KET BOT
KUSH MI FALI VESHET QE TE NDEGJOJ
KUSH MI FALI DUART QE TE PUNOJ
KUSH MA FALI ZEMREN QE TE DASHUROJ
KUSH MENDOJ QE UN TE JETOJ
KUSH PERVEC ZOTIT QE URDHUROJ CDO GJINI E KRIJES E LIRE TE RROJ

SA HERE GABUAM VETEM TI E DIN
SA HER GABUAM SA HER U PENDUAM ME MIR E DIN
KUSH MERITON MESHIR E KUSH DENIM
PO TE LUTEM OR KRIJUS I GJITHSIS
NAJ FAL MEKATET QE PA QELLIM TE EQ E KEMI KRIJUAR
NAJ LEHTSO DENIMET E RENDA EDHE NESE E KEMI MERITUAR

TE FALIMINDEROHEM OR ZOTI IM QE ME JEP SHPRES DHE NDIMON PER FATIN TIM.
TE FALIMINDEROHEM PER CDO MOMENTE QE MA DHURON NE KET JETE te MIR APO TE KEQ CDO GJE QE TI ME DRGON ME DESHIR E PRES
PO MOS TE ISHE TI SDOTE KISHTE ASNJE KRIJES.

Titulli: Re: ‹ Poezi Islame Sun Feb 14, 2010 4:20 am

DITARI I JETËS DHE VDEKJA

Shpalosi ditarin e jetës së ikur
Aty i kërkoj vitet e humbura
Me gishtërinjtë të lodhur
Nga dergja që më dridhen

Shpirti më është i rraskapitur
Mjegull e dendur vjeshte
Nga gjoksi im me afsh puthë
Frymëmarrjen akoma të nxehtë

Nga dhoma përmes dritares shikoj
Fletë të zverdhura tek shkëputen nga degë
I ngjajnë bash si një jete që është në ikje
Sa të habitshme aq dhe të çuditshme
Më duken këto peizazhe magjepse
Është ëndrra që në gjirin e saj më mbështjellë
Apo këtu dyert e jetës përjetësisht mbyllen
E vdekja me puthje e përqafim më rrëmben?

Titulli: Re: ‹ Poezi Islame Sun Feb 14, 2010 4:20 am

NË HESHTJE BUZËQESHA

Me fjalë të huazuara
Nga demonët
Mbi ndershmërinë tënd
U përbeve në tokë e qiej...

Shikova fytyrën tënde
Të bojatisur me ngjyrë
Të vdekjes...

Shpirti i satanës
S"të linte të qetë
As në vdekje të vdesësh
Si vdes çdo njeri i ndershëm...

E unë,
Në heshtje buzëqesha!

Titulli: Re: ‹ Poezi Islame Sun Feb 14, 2010 4:21 am

Ti nuk je vetëm

Nëse vetmia shtrinë krahët
Mjegulla mbështillet syve
Zemra nëse ndjen vullkanet
Agonia nëse mbërthen nyejt
Ti nuk je vetëm !
Në shkretëtirën ku as thnegla nuk të ndihmon
Në detin e trazuar ku valët ikin nga njëra-tjetra
Në errësirën ku drita me frikë pran teje dëfton
Në tehun jetë ku shpirti me trupin rrinë në mexha
Ti nuk je vetëm!
Mbi ty Një dhe i vetëm vigjilon

Drejtoj duatë drejt Tij
Puthe tokën me ballin tendë
Kërko nga udhëzimi i Tij
Qajë nga zemra me gjak e lot
Shtrijë ndjenjat me tërë qenien tënde
Përkushtoju Atij në çdo segment
Dorëzoju ashtu si fëmija jetim nënës
Përkujto Atë dhe madhëro çdo moment
Kështu derisa të hapen dyert e mëshirës së Tij
Të largohen retë e mërzisë si kodra përmbi
Të hapen rrugët e furnizimit të Tij
Derisa të bëhesh i dashuri i Tij
O All-llah !
O All-llah ! O Mëshirues i Botërave

Pranoj duatë tona
Fali mëkatet tona
Pastroja shpirtrat tanë
Mbushna zemrat me iman

Titulli: Re: ‹ Poezi Islame Sun Feb 14, 2010 4:21 am

O miku im

Një ditë kur zjarri do ta mbulojë tokën
edhe retë do të skuqen nga të nxehtët
Njerëzit do të harrojnë ku e kanë kokën
Do të mësojnë ç"ka qenë mirësia

E... një ditë kur qielli do të zbehet
do të shohim se s"ka strehim
do të shohim që...edhe pa raki njeriu dehet
O i dashuri, miku im

E një ditë kur vullkanet do të derdhen
do t"i falemi Zotit deri në agim
Është koha që të paguajmë
O i dashuri miku im

E një ditë kur qielli do të çahet
e di... do të qajmë pa pushim
Por atë ditë loti do të thahet
O i dashuri miku im

E një ditë kur ajri do të tretet
do të mbetemi edhe pa frymë
Atë çka e dha Zoti do t"na e marrë
O i dashuri miku im

E një ditë do ta ulim kokën
e do të dalim në gjykim
Por qindra shekuj kokëshkretë
O i dashuri miku im

E një ditë kur do ta kuptosh pendimin
do të kthehesh në besim
Por qindra shekuj plot urrejtje
O i dashuri miku im

E një ditë kur t'na i vënë prangat
do ta kuptojmë fjalën durim
Do t'kuptojmë çka qenë liria
O i dashuri miku im

Se Zoti na i dhuroi të gjitha
E nuk e fitoi asnjë falënderim
E një ditë të gjitha do t'i tretë
Por jo pa i paguar, o miku im.

Titulli: Re: ‹ Poezi Islame Sun Feb 14, 2010 4:21 am

Mendo drejt

Në rrugën që je nisur, po shpejton shumë shpejt
Ndaj pak kohë për vetën ulu dhe mendo drejt
Nga erdha, ku isha dhe për ku je drejtuar
Nuk është e kotë për të medituar.

Asgjë të duket vetja, vetëm kënaqësia të ekzistojë
Por, kjo ëndërr e trishtuar shpejt do të përfundojë.
Nefsin tënd në dorë të kujt e lëshove
Me hilet e shejtanit në rrugën e mëkatit përfundove.

Moderniteti, paraja thua jeta i ka këto bukuri
E nuk është e bukur nga ajo që ske dobi
Se të mashtrojnë e shpejt përfundojnë
Andaj nuk është lumturia lojë që ti mendon.

Mendo drejt dhe kërko arsyetim
Kjo jetë është e shkurtër e vdekja është vetëm fillim.

Do të jesh në varr
Ske dobi nga dituria për famë e pasuri
E kthim mbrapa nuk ka por vetëm llogari.

Po të ftoj në rrugën e pendimit
Që të kuptosh qëllimin e krjimit
Se bota përtej varrit është shpërblim ose dënim
E jeta e kësaj bote nuk është tjetër vetëm mashtrim.

Titulli: Re: ‹ Poezi Islame Sun Feb 14, 2010 4:22 am

Koha

Koha ikën e ne nuk mërzitemi
A thua çfarë mençurie kemi bërë
Që nuk mërzitemi?

Janë rreshtuar ditët varg e varg
Kalojnë pa u vërejtur
pse nuk kthehemi mbrapa
për të shikuar ku na kanë mbetur?

Dëshirojmë ta kalojmë kohën
sa më shpejt
ku jemi duke shkuar, vallë në det?

Po e kalojmë kohën e shtrenjtë
me atë që është rezultat për jetë.

Do të jetojmë apo do të vdesim
do të fitojmë apo do të ngelim

Koha do të dëshmojë
për shfrytëzimin e saj
atë që kemi punuar
do ta gjejmë pastaj.

Koha duhet vlerësuar
e jo nënçmuar
sepse ZOTI i saj
në të është betuar.

Humbja e kohës është vdekje
të dëfrehesh me të është tretje...

Titulli: Re: ‹ Poezi Islame Sun Feb 14, 2010 4:22 am

Kur vdekja trokiti

Ishte herët në mëngjes, në ora pesë,
Kur vdekja trokiti mbi një derë.

Kush është? I përgjumuri bërtiti,
Më lerë të hy brenda, jam Azraili.

Papritmas njeriu filloi të dridhej,
Dhe si i marr në shtrat të përpëlitej.

Oj grua â€“ bërtiti, mos flejë!
Jetën të ma marrë mos e lër.

Ik o engjëll i vdekjes!- thirri me sa zë që pati
Më lerë rehat se ende nuk jam gati.

Familja nga unë është e varur,
E ti ke ardhur shpirtin për të ma marrur.

Përsëri meleku trokiti në derë,
O shok! Do ta marr shpirtin pa e ndjerë.

Se shpirtin tënd Allahu e kërkon.

I hutuar njeriu filloj të qajë,
O Engjëll, të lutem nga jeta mos më ndaj.

Do të jap ar, argjend, pasuri,
Vetëm mos më dërgo në varr të zi.

Më ler të hyj brenda, o shok! Meleku psherëtiu,
Hape derën dhe nga shtrati ngrihu.

Në qoftë se s'më lejon të hyj në këtë herë,
Do të depërtoj si xhin nëpër derë.

Njeriu i trishtuar revolverin e mori,
Dhe nga dera atë e drejtoi.

Do ta drejtoj revolverin nga koka yte,
Do të vras këtu brenda. Po nuk ike.

Tashmë Meleku ishte në dhomë,
O shok! Bëhu gati për vdekje! Duke thënë.

Melekët kurr nuk vdesin-sa budalla që je,
Ule poshtë revolverin, s'të duhet, kotë e ke.

Pse ke frikë! Më trego o njeri,
Të vdesësh si ka planifikuar Ai.

Eja pra te unë mos ia nis vajit,
Por qeshu dhe gëzohu që i kthehesh Allahut.

O Engjëll! Unë qaj dhe mërzitem,
Sepse nuk kisha kohë që Bismilah të them.

Prej mëngjesi deri n'mbrëmje, pasuri kam mbledhur,
Bile as për shëndetin nuk jam kujdesur.

Urdhërave të Allahut nuk u jam bindur,
E as pesë herë në ditë nuk jam falur.

Ramazani ka ardhur e ka shkuar,
E unë s'kam pasur kohë për t'u penduar.

Në Haxh asnjëher nuk kam shkuar,
Sepse më janë dhimbur të hollat për të paguar.

Ndonjëherë verë kam pirë ngapak,
Me gra të tjera kam ngrënë drekë e darkë.

O Melek! Unë të apeloj ty,
Ma kurse jetën për një vit a dy.

Urdhërat e Kur'anit do t'i zbatoj,
Prej kësaj dite Ramazanit do të filloj.

Me agjërim e haxh do të kompletohem,
Nga mendjemadhësia do të largohem.

Nuk do ta ha më kamatën,
Gjithë pasurin do ta jap në zeqat.

Verën dhe grat do t'i largoj,
Njëshmërin e Allahut do ta dëshmoj.

Ne Melekët urdhrat e Allahut i plotësojmë,
Kundër urdhrave të Tij nuk mund të veprojmë.

Vdekja është përcaktuar për çdonjërin,
Nënën, babanë, bijën ose djalin.

Edhe ca kohë të ka mbetur për jetesë,
Gjithë çka ke punuar tash të vjen në kujtes.

Unë e kuptoj frikën tënde â€“ meleku thotë,
Por, tash është shumë vonë për lot.

Jetove në këtë botë një shekull a më pak,
Për të varfrin e mjerë, s'u bëre merak.

Prindërit nuk i ke respektuar,
Lypësit e uritur i ke larguar.

Dy vajzat e tua në rrugë ttë degjenerimit shkojnë,
Në klube nate për kafshatën e gojës këndojnë.

Në vend që të bësh më shumë muslimanë,
I bëre fëmijët e tuaj jomuslimanë.

Muezinin injoroje kur këndonte ezan,
E as nuk e ke lexuar të shenjtin Kur'an.

Duke thyer premtimet jetën e kaloje,
Shokët i futje në grindje dhe i përgojoje.

Prej pasurisë së grumbulluar shumë ke përfituar,
Ndërsa punëtorët e mjerë i ke abuzuar.

Kohën e lirë e kaloje në bixhoz e kalërim,
Paratë i kishe të vetmin qëllim.

Haje vitamina shumë e më shumë,
Ã‡ështja e të dobëtëve s'të ka hyrë në punë.

Një pikë gjaku kurrë nuk ke dhuruar,
Që ka mundur një njeri me e shpëtuar.

O njeri, me shumë mëkate jetën e çove,
Vetëm për famë e pasuri u mundove.

Xhenneti për ty? Nuk mund të them,
Banor i Zjarrit tutem ke me qenë.

Përe ty nuk ka kohë për t'u penduar,
Do ta marr shpirtin për të cilin jam dërguar.

Sidoqoftë, fundi është shumë i trishtuar,
Njeriu filloj të bërtasë si i hutuar.

Nga shtrati kërceu duke qarë e bërtitur,
Dhe papritmas u përplas poshtë i vdekur.

Merr mësim prej këtu o ti që lexon,
Asnjëherë nuk e di kur jeta të mbaron.

Ndryshoje jetën duke u përmisuar,
Xhennetin e Tij për ta fituar.

Nëse kjo poezi ty të frymëzon,
Ndoshta edhe dikujt tjetër i ndihmon.

Titulli: Re: ‹ Poezi Islame Sun Feb 14, 2010 4:23 am

Shpresa

Shpresa është një forcë që të jep zell,
Pashpresia është ajo që të bën dembel.

Të pashpresit i ndalet jeta në vend,
Jo, pa të s’mund të bësh asgjë send.

Shpresa është cilësia që të shpëton,
Me to shumë kënaqësi përjeton.

Në sajen e tij arrin në vendet e larta,
Se me to mund të hapësh portat e arta.

Shpresa ty të nxitë që të përparosh,
I thyen pengesat që të mos mbarosh.
O mik i dashur! Mos e humb shpresën,
Bindu tek Zoti e mos e humb besën.

Ajo është shkak që të bësh sukses,
Për këtë jetë dhe për ditën kur vdes.

Shpresa ndriçon jetën tamam si dielli,
Atë mund ta humb vetëm dembeli.

Ngjitu shpresës fort e atë mos e humb,
Se dembeli gjithnjë jeton nën turp.

Pra shpresa është burimi i çdo mirësie,
Me të mund t’i dalësh ballë çdo vështirësie

Titulli: Re: ‹ Poezi Islame Sun Feb 14, 2010 4:23 am

Puno

Puno, puno ditë e natë,
Ditët e punës bëji shtatë.

Puno që t’i shërbesh njerëzimit,
Që të mos vuash urinë e dimrit.

Që të mbrosh nderin e lartë,
Që të mos mbetesh duarthatë.

Që të mos të kapllojnë brengat,
Që t`i shmangesh pengesat.

Qe të jetosh me fytyrë të bardhë,
Që t’i thuash mikut, mirë se ke ardhë.
Puna për punëtorin është një qetësi,
Edhe në zemër ndien lehtësi.

Me lehtësi ai i zgjidhë problemet,
Atë nuk e duan vetëm dembelët.

Punëtori në jetë bën edhe mirë,
E liron fatkeqin nga çdo e vështirë.

Puno kur të punojnë këmbët e duart,
Pushon kur shpërblehesh me paratë.

Puna nuk është turp kur je shëndosh,
Është turp të endesh si përtac bosh.

Sëmurët punëtori kur është pa punë,
Përtaci vjedh apo bën edhe dhunë.

Puna vlen shumë kur fal namaz,
Mos harro kurrë se atë e kemi farz.

Në këtë rast jeta jote quhet adhurim,
Duke kaluar sprovat ke dhënë provim.

Titulli: Re: ‹ Poezi Islame Sun Feb 14, 2010 4:23 am

është KUR`ANI

Kur’ani një kushtetutë deri në mbarim,
Atij nuk i përngjan as edhe një shkrim.

Ai ështe i freskët që kurrë nuk plaket,
Po edhe vlera e tij asnjëherë si paket.

Atë asnjë libri nuk mund t’ia përngjasësh,
Dhe një shok të Tij nuk mund ta hasësh.

Kur e krijoi njeriun Ai Zot Fuqiplotë,
Ia dërgoi ligjin që të mos shkojë kot.

I zbritur e i plotësuar për një periudhë të gjatë,
Nuk është si të tjerët që janë bosh e thatë.
Ai është i freskët, megjithë se ka shumë vjet,
Ka mundësi të qeverisë me ligj çdo shtet.

Kur`ani është një libër krejt i paarritshëm,
Derisa të krisë kiameti ai është i shndritshëm.

Ajetet Kur’anore përbëhen prej disa kuptimesh,
Janë të mbushura plot me lloj-lloj shpëtimesh.

Nga ai kanë dalur mbi treqind mijë komente,
Prapë është një thesar plot me sekrete.

Atë e dinë përmendsh miliona Hafizllarë,
S’mund të formojë një tjetër asnjë shkollar.

Njeriu për njeriun pak ka mundësi të mësojë,
Kuptohet se ligj për të s’mund të formojë.

Sot gjendja e shteteve është një fakt i gjallë,
Një ligj të ngjashëm a mundën ta bëjnë vallë.

Unë dua ta këndoj Kur`an derisa të vdes,
Shumë mirë e di se një ditë s’do të mbes.

O All-llah! Plotësomi ditët me Kur`an e besim,
Të fitoj kënaqësinë Tënde që të gjej shpëtim.

Titulli: Re: ‹ Poezi Islame Sun Feb 14, 2010 4:24 am

Fuqia e Zotit

Zoti me fuqinë e Tij është Absolut,
Mbështetu tek Ai dhe kurrë mos u tut.

I urdhëron Bëhu e bëhen të gjitha,
Lumenj, kodra, male dhe lisa.

Lloj-lloj qeniesh i krijoi me dije,
Mirësitë e botës asnjërën pa shije.

Ka parashtruar botën plot me mirësi,
Dhe të gjitha bukuritë pa fare ligësi.

Drurët për ne, të mbushur me fruta,
Ndonjëri i gjatë e disa të shkurtra.
Bleta një makinë vetëm për mjaltë,
Mollën e bukur, të ëmbël e të thartë.

Delen e bukur për mish e për lesh,
Qumështi i lopës për të bërë përshesh.

Ditën e shndritshme për të punuar,
Natën e kapllon terri për të pushuar.

Kafshët i veshi nga koka tek thembra,
Ato janë dy lloj, mashkuj dhe femra.

Njeriu si përmbledhje dhe frut i gjithësisë,
E ka në dorë vetë çelësin e lumturisë

Titulli: Re: ‹ Poezi Islame Sun Feb 14, 2010 4:24 am

Vëllazërimi

Shumë ju thirra ju kërkova,
zërin tuaj s'jua dëgjova.

O ju vëllezërit e mi,
se ku jeni nuk e di.

Më mori malli mua për ju,
nga kjo ëndërr dua me u zgju.

Më kllaposi dhimbje e madhe,
zemra ime është dërmuar fare.

Për një vëllazëri po flitet shumë,
por unë i gjori s'po e gjej askund.

O ju vëllezërit që sakrifikoni,
njëri-tjetrin pse s'po e kërkoni.

Jeni fshehur edhe zhytur,
në këtë botën e mbytur.

Pa më thoni ju të dashur,
ç'ka që qan kjo zemër e plasur.

Ç'ka që qan dhe gjëmon,
shpirti im fort më rënkon.

Ëndrra ime po më shkatërrohet,
Gjumi im po më trazohet.

...le të mblidhemi edhe një herë,
le ta sjellim atë pranverë.

Pranverë me gonxhe plot,
lule të harruara nga mot.

Titulli: Re: ‹ Poezi Islame Sun Feb 14, 2010 4:24 am

Motra ime fisnike

Motra ime, vajza e nënës fisnike,
ruaje nderin, e bëhu besnike.

Mbroje moralin si vajzë fetare,
se femra pa to nuk vlen fare.

Ajo është caktuar për burrin e vet,
duhet të mbrohet si letër sekret.

Në qoftë se do të jetosh rehat e qetë,
asnjëherë natën mos shko diku vetë.

Fatkeqësisht të tjerët ua kanë empozuar,
ke marrë pa zgjedhur dhe i ke huazuar.

Veshu e mbathu si vajzë besimtare,
dhe nëpër rrugë bëhu këshilltare.

Gjendja shprehjet i argumenton,
se vetëm fjala kudo nuk ndikon.

Kujtoje mirë punën që po bën,
duhet ta mendosh se ku ajo të çon.

Duhet të adhurosh Krijuesin tënd,
se nuk je e krijuar nga tjetërkënd.

O motra ime bëhu shembullore,
mos u përul si disa shërbëtore.

Femrat All-llahu nuk i ka burgosur,
por me mbulesën e tyre i ka përsosur.

Ai shumë më mirë i di nevojat e saj,
vajza të mos mbesë asnjëherë ndër faj.

Mosmbulesa e femrave për kohën e tashme,
është një armë e mirë forcave të jashtme.

Ata ta hoqën formën që ke pasur,
ke marrë pa zgjedhur atë që ke hasur.

Nën maskën e kulturës femrën e abuzojnë,
me femrat tona ne fort po na lëndojnë.

Për stërgjyshërit tuaj lexo historinë,
çfarë ka qenë namusi për shqiptarinë.

Duke patur shansin ta fitosh xhennetin,
mos të të bëjnë tradhtarët dru për xhehennemin.

Mëshira e Allahut të dhuroi çdo gjë,
sepse ti përpara nuk ke qenë asgjë.

Motra fisnike ke shans sa je gjallë,
të ikën nga dora kur të mblojnë me zallë.

O vajza besimtare dhe nëna fisnike,
mbroje fenë tënde dhe bëhu besnike.

Titulli: Re: ‹ Poezi Islame Sun Feb 14, 2010 4:25 am

Nënëve të mia fisnike

Ju jeni nëna të të gjithë dijetarëve gjeni,
Pa fare interes me shpirt po shërbeni.

Me mëshirën tuaj s’mund të bëhet rival,
Në shërbimin e fëmijëve s’u thotë kush ndal.

Ndërsa përballoheni me të kundërtën e saj,
Që po ju ndëshkojnë djemtë tuaj hiç pa faj.

Nëna po vajton se shumë brenga ka,
Djali e hedh në vetmi, bukën thatë e ha.

O nëna fisnike! Ke hasur ku s’e ke pritur,
Që do të përballohesh me to nuk e ke ditur.
Djali nxorri nënën në vendbanim azili,
Një tjetër ardhmëri nëna e priste me zili.

Nënë e pafat me shpirt i rrite djemtë,
Nuk prisje nga që ty të lënë vetëm.

Nëna qan me vaj, djali po kërcen si hor,
A se pyesin djalin, pse e nxore me zor.

Nëna u përballua me djemtë fare të pabesë,
Për ta nëna vraponte me plot ngarkesë.

A e priste këtë kur e përkundi në djep,
Djali të zgjerohet e nëna vetëm në një cep.

O nëna ime fisnike që je heroinë e mëshirës,
Adhuro All-llahun se është Mëshirëbërës.

Ju prindërit po përpiqeni pa pritur pagesë,
All-llahu jua paguan me xhennet-ul firdeusë.

Titulli: Re: ‹ Poezi Islame Sun Feb 14, 2010 4:25 am

VËLLEZËR TË DASHUR

Vëllezër të dashur që kërkoni të jetoni qetë,
Gjithnjë kuvendoni e mos thoni se e di vetë.

Mbajuni të drejtës se aty është shpëtimi,
Sepse tek tradhtia nuk ka kurrfarë fitimi.

Në univers asgjë nuk është e çrregullt,
Madje edhe planetet qarkullojnë të rregullt.

Studioni të dy jetët për të mos u penduar,
Të mos harroni se ku keni për të shkuar.

Ruzulli tokësor është një urë e vjetër,
Plotësoni detyrat se nuk ka rrugë tjetër.
Ne duhet të zgjohemi pak më herët,
Që të mos pendohemi si ata të tjerët.

Urdhërat e Krijuesit pranoji si burrë,
E fitoji mirësitë që nuk sosën kurrë.

Mos harro se ke ardhur për t’u provuar,
Se pas pak kohe ke për të shkuar.

Mos i bën kujt keq vëlla ti në këtë jetë,
Se kënaqësia përrallore atje po të pret.

Kujdesu vëlla jetës së përkohshme,
Se ke përpara një jetë të përhershme.

O vëlla! Të mos të mashtrojnë ty armiqtë,
Mos i beso atyre edhe kur të thojnë shpirt.

Zgjidhe mikun e mirë për kokë e për shtatë,
Mos puno pa logjikë se mbetesh duarthatë.

Zoti të ka pajisur me shumë lloj shqisash,
Ty të ka ndërtuar prej disa trilionë qelizash.

Shih aeroplanin madhështor që e ndërtoi dikush,
Por mushkonjën e vogël nuk mundet askush

Titulli: Re: ‹ Poezi Islame Sun Feb 14, 2010 4:25 am

O ZOT!

O Zot! Sjelli vëllazërive që të përhapin dashamirësinë,
Që të mos coptohen mes vehtes duke përhapur armiqësinë.

O Zot! Sjellu shqiptarëve që të gjejnë virtytet e humbura,
Që të mos vazhdojnë jetën duke i vepruar krijimit kundra.

O Zot! Sjelli vëllezërit të mos e shpenzojnë moshën kot,
Sepse shumë është gabim të mendojnë vetëm për sot.

O Zot! Sjelli që tanët të fitojnë lumturinë e të dy jetëve,
Edhe në këtë jetë të shpëtojnë nga ndëshkimi i të tjerëve.

O Zot! Sjelli vëllezërve që të shpëtojnë nga ateizmi,
Të mos harrojnë se vetëm islami është shkak shpëtimi.
O Zot! Mësoju tanëve shkakun e ardhjes në këtë botë,
Duke u kujdesur të mendojnë se njeriu çka do të thotë.

O Zot! Sjelli vëllezërve ta ndiejnë nevojën e bashkimit,
Duke vënë re se ajo është shkaku më i madh i shpëtimit.

O Zot! Sjelli shqiptarëve që t’i përulen urdhërave të fesë,
Që të fitojnë ndaj të gjithë botës respekt dhe besë.

O Zot! Sjelli vëllezërve që të zotërojnë besim të fortë,
Për ta zotëruar atë nuk duhet ta kalojnë kohën kot.

O Zot! Sjelli shqiptarëve që të gjejnë Krijuesin e vet,
Që të mos u përulen krijesave dhe të jenë të qetë.

O Zot! Shpëtoji vëllezërit nga ndëshkimi i armiqve,
Të ndjekin rrugën Tënde që i çojnë pas shpëtimeve.

O Zot! Sjelli shqiptarëve që të mos harrojnë vdekjen,
Ajo është një shkak i bukur për të vlerësuar përpjekjen.

O Zot! Zgjoji vëllezërit shqiptarë që të gjejnë rrugën,
Që të mos harrojnë se kush atyreve ua sjellë bukën.

O Zot! Kujtoju tanëve që të dinë se do të japin llogari,
Të mos kalojnë jetën në vende boshe si në angari.

O Zot! Zgjoji vëllezërit tanë që të bëhen besimtarë,
Përndryshe nuk vlen jeta, vetëm se është një barrë.

O Zot! Sjelli vëllezërve tanë që të bëhen të sjellshëm,
Duke u zgjuar, të pëlqejnë sendin më të vlefshëm.
O All-llah! Sjelli vëllezërve që të fitojnë hirën Tënde,
Duke u mbështetur tek Ti, të mos adhurojnë tjera sende.

O All-llah! Sjellna të bashkohemi me besim në Zot,
Për ndryshe nuk vlen jeta, përpjekjet shkojnë kot.

» Poezi Islame
» Psikologjia Islame
» Tregime Islame
» Veshmbathja islame
» Koleksioni i Personaliteteve Islame

‹ Poezi Islame

‹ Poezi Islame

Similar topics

Similar topics