(Prezantim i librit: “Dita e Hidhërimit”, të autorit: Dr. Sefer el Havali)
Okupimi i Gazës i këtyre ditëve, zullumi i pamëshirshëm çifut i ndihmuar nga ushtria e egër e shtetit hebre, ku me aeroplanë dhe tanke mbillnin gjak, frikë, tmerr edhe tek fëmijët e pafajshëm. Edhe njëherë u përsërit historia, edhe njëherë u vërtetuan ajetet kuranore, që na tregojnë për këtë popull zullumqar, popull narcizist, i cili nga interesat e ngushta materiale dhe botërore mori guximin dhe ndërroi Teuratin, por nuk u ndalën vetëm me këtë gjë, ata mbytën e masakruan më të zgjedhurit e tyre dhe Pejgambëret tanë, vetëm e vetëm se ata u tregonin atyre rrugën e shëndoshë dhe i thërrisnin në besimin e drejtë, për çka edhe Allahu i dënoi disa herë në tokë, duke i shndërruar në derra e majmunë. Prapë se prapë ata vazhduan edhe do të vazhdojnë deri në Afatin, të cilin Allahu ua ka caktuar, ku edhe guri dhe druri do t’i tregojë muslimanit: “Eja, eja, o musliman, se mbrapa meje fshihet çifuti…”
Lidhur me këto shejhu i mirënjohur nga Meka, dr. Sefer Havali bëri një punim të thuktë, ku me mjeshtërinë e dijes dhe largpamësinë, që i ka dhuruar Allahu këtij shehu ka bërë analizën e ideologjisë sioniste dhe asaj perëndimore amerikane, duke gërshetuar informacionet që i ka marrë nga burimet e tyre Tora (Teurati) e sotme dhe libra të ashtuquajtura përgëzuese. Të gjithë këto shejhu i përmend dhe u jep përgjigje. Shpeshherë edhe i këshillon dhe kërkon nga hebrenjtë t’i kthehen rrugës së drejtë, shpesh ua kthen përgjigjen me cinizëm për marrëzitë, që dora e tyre i ka thurur… E gjithë kjo e bën këtë libërth të qëlluar për lexuesin e rëndomtë, po edhe për studiuesit e posaçërisht politikanët, që të jenë syçelë në analizat e tyre për çështjen thelbësore te botës së sotme: Lindjen e Mesme dhe problemin palestinez.
Ky libër përmban përgëzime për ato njerëz të shtypur në tokën e pushtuar të Palestinës dhe për mbarë muslimanët. Mirëpo, nuk është shkruar për të dhënë përgëzime, sepse Kurani dhe Suneti janë plot me përgëzime, kurse burime të tjera kanë kufi dhe rregulla. Prandaj duhet ditur, se përmbajtja e librit nuk themelon çështje të besimit për muslimanët, siç mund ta kuptojnë disa lexues, qofshin ithtarë të Librit ose muslimanë, por është shkruar për të përvijuar metodën e përqasjes ndaj parimeve ideologjike të armikut të përbetuar të njerëzimit: “Sionizmit”, me dy fytyrat e tij, atë çifute dhe fundamentaliste krishtere”. Ky armiku që e ka angazhuar botën dhe e ka mbushur hapësirën dhe letrat me fjalime rreth paralajmërimeve biblike, sidomos pas kësaj intifade të fundit.
Studimi i paralajmërimeve duhet të bëhet lëndë hulumtimi e studimit në të ardhmen. Mirëpo paralajmërimet janë sikurse edhe mendimet, disa prej tyre janë të shëndosha, disa prej tyre janë të rrejshme, prandaj është e drejtë e lexuesit të përbotshëm, që të lexojë edhe mendimin tjetër në këtë teme shumë të rrezikshme, kurse e drejta e lexuesit musliman është të kërkojë thirrje rezervë në këtë betejë të gjatë dhe të egër. Thirrje rezervë është studimi konstruktiv i bazave akaidologjike të armikut, i psikologjisë dhe i sjelljes së tij nën prizmin e burimeve dhe të trashëgimisë së tij, që janë burim i shpirtit psikik dhe besimit ndaj çështjes së vet.
Intifada e muajit Rexhep
Autori në vazhdim përmend intifadën e muajit Rexhep, rasti i hyrjes së kryekriminelit Sharon në oborrin e xhamisë Aksa. Kjo intifadë filloi si shprehje e revoltës nga mosrespektimi i këtij zullumqari të shenjtërive të muslimanëve në këtë vend të bekuar. Autori tregon gjendjen në atë kohë dhe mllefin që shprehën dijetarët, mendimtarët strategjikë, liderët popullorë, ligjëruesit dhe mbarë populli i thjeshtë, qofshin burra, gra ose fëmijë. Autori citon edhe fjalët e Shejhul Ez’herit, i cili në disa kanale satelitore bërtiti me të madhe: “Me çifutët nuk bën dobi asgjë përveç rregullit: “dhe luftoni ata kudo që t’i zini...” (Bekare 191).
Po ashtu përmend marrëveshjet e Oslos, Madridit, Kamp Dejvidit të dytë dhe dështimet e tyre për të arritur paqen.
Pikëpamja akaidologjike
Metoda më e madhe e shpalosjes është shpallja dhe kjo është e veçantë për Pejgamberët, alejhimu selam. Ëndrrat i vijnë, edhe besimtarit, edhe jobesimtarit, edhe të mirit, edhe mëkatarit. Pastaj vijojnë mjetet e tjera siç janë inspirimi, largpamësia etj.
Çdo lajm që flet për të ardhmen ka nevojë për dy gjëra:
1. vërtetësinë e lajmit
2. komentin e shëndoshë
Ithtarët e librit janë njerëzit që merren më shumë me studimin e historive, betejave dhe ngjarjeve, që do të ndodhin para Ditës së fundit. Edhe një pjesë e mirë e muslimanëve i kanë dhënë rëndësi kësaj teme qysh herët. Disa dijetarë kur flasin rreth transmetimit të hadithit thonë se banorët e Shamit dhe të Egjiptit kanë transmetuar më pak hadithe nga irakianët dhe hixhazitët, sepse ata kanë qenë të angazhuar me studimin e betejave dhe jetëpërshkrimeve. Shpërndarja e çifutëve, robërimi dhe shtypja e tyre nga ana e romakëve të krishterë ishte një shkak shumë i madh që i nxiti Ithtarët e Librit të preokupohen me lajmet e shpëtimtarit, duke trilluar paralajmërime dhe duke komentuar të gjithë ato tekste, që aludonin për këtë gjë.
Qëndrimi ynë ndaj paralajmërimeve të Ithtarëve të Librit është:
1. Lajme që janë të kota njëqind për qind, si p.sh. pretendimi se Pejgamberi i fundit do të jetë me prejardhje nga Davudi dhe Mesihu i premtuar është çifut. Shkurt çdo gjë që është në kundërshtim me Kuranin dhe Sunetin.
2. Lajme, të cilat janë me siguri të vërteta, si p.sh., dalja e Dexhallit, zbritja e Isait alejhi selam, beteja e Armagedonit etj.
3. Lajmet, të cilat as nuk i përgënjeshtrojmë e as nuk i besojmë. “Mos i besoni ithtarët e Librit e as mos i përgënjeshtroni” – Buhari.
Mesihu gënjeshtar
Amerika, siç thotë Eduard Saidi, është vendi që merret më shumë me fe. Në Amerikë ka rryma fundamentaliste fetare, fanatike deri në pikë të fundit, që besojnë në kthimin e Mesihut për një kohë shumë të shpejtë dhe janë të gatshëm që për hir të këtij synimi të bëjnë budallallëqe të ndryshme!
Fatkeqësia qëndron në faktin, se ata shtohen dhe nuk pakësohen, nuk kanë logjikë të shëndoshë, por mbështeten në iluzione, ëndrra dhe biseda të drejtuara nga djalli, kurse ata mendojnë se me ata është shpirti i shenjtë, madje një numër shumë i madh i tyre pretendon se është Mesihu, ose ai është mishëruar në atë person, ose i ka folur.
Prej besimeve të tyre është:
1. Themelimi i shtetit Izraelit, që është domosdoshmëri për zbritjen e Mesihut.
2. Procesi i paqes është vonim i premtimit të Zotit.
3. Kudsi (Jerusalemi) i tëri duhet të jetë nën pushtimin izraelit.
4. Izraeli është i bekuar dhe është i bekuar ai që e bekon dhe është i mallkuar ai që e mallkon.
5. Palestinezët në veçanti, muslimanët në përgjithësi janë barinj, idhujtarë dhe parti e Jexhuxhit dhe e Mexhuxhit.
6. Njëmijë vjetori i lumtur do të vijë së shpejti, pas pritjes së besimtarëve për të takuar Zotin, kur do të zbresë dhe kur do të shkatërrohen të gjithë idhujtarët në betejën e Armagedonit (Hermexhdunit).
Këta njerëz nuk janë një grup i izoluar murgjish, siç kanë qenë në shekujt e parë, por këta janë njerëz që punojnë në vende të ndjeshme me ndikim të madh shoqëror, kanë makineri gjigante mediatike dhe poste të larta në qeveri. Profetizime nga Teurati, magjia, astrologjia dhe spiritualizmi janë ritet e tyre kryesore, dhe në bazë të tyre i ngrejnë teoritë e tyre në politikë e shoqëri, dhe në raportet e tyre me mbarë njerëzimin.
2012 Dita e Hidhërimit
Autori në vazhdim shtjellon në detaje platformën dhe ideologjinë e këtyre misionarëve duke u bazuar në librat, fjalimet dhe veprimet e tyre në rrafshin politik dhe atij ushtarak. E si përfundim nga “matematika” e shifrave të përmendura në dokumentet dhe librat e tyre veçon paralajmërimin e ardhjes së Ditës së Hidhërimit të Zotit dhe kur do ta shkatërrojë Allahu turpin shkatërrues, kur do të shpartallohen prangat e Kudsit dhe do t’i kthehen të drejtat e tij?
Përgjigja e kësaj pyetje është dhënë në vetë përmbajtjen e këtij libri. Danieli është një prej pejgamberëve të izraelitëve dhe në Bibël ka një libër të veçantë me emrin e tij, i cili dallohet nga përputhja e profecive të këtij libri me realitetin historik. Përmbajtja e profecive të këtij libri, numra të caktuara, të cilët u bën bosht i studimit dhe i polemikave gjatë tërë historisë. Vetë Danieli i përngjan shumë Jusufit alejhi selam meqë është i huaj, i shtypur mirëpo Allahu e ngriti me dituri dhe aftësi për komentimin e ëndrrave. Danieli përcaktoi kohën mes vështirësisë dhe rrugëdaljes, mes epokës së ngushticës dhe epokës së mirëqenies dyzetepesë vjet! Sipas tij ngritja e shtetit të turpit është viti 1967, gjë e cila edhe ka ndodhur. Në bazë të kësaj, fundi ose fillimi i fundit do të jetë:
1967+45=2012 ose sipas kalendarit të Hixhrit 1387+45=1433.
Shejh Sefer Havali thotë: Ne shpresojmë se kjo gjë do të ndodhi në këtë vit, mirëpo nuk jemi kategorikë në këtë vlerësim, me përjashtim të rastit nëse përputhet me realitetin. Mirëpo po qe se fundamentalistët (çifutë dhe të tjerë) vendosin me ne një bast, ashtu siç vendosën kurejshitët me Ebu Bekrin r.a. rreth çështjes së romakëve, sigurisht dhe pa asnjë dyshim do të humbin!!!
Shejhu këshillon: nëse drejtësia e çështjes është thelbi i moralit të luftëtarit, atëherë duhet ditur se Teurati jo vetëm që tregon se çështja e ushtarit sionist nuk është e drejtë, por ajo madje tregon se obligimi i tij është të luftojë në anën e kundërt, pikërisht sikurse e detyron kolonialistin të dijë se hyrja e tij në këtë vend është për të ardhur momenti për zbritjen e dënimit të Zotit dhe zbritjen e mllefit të Tij. Prandaj së paku le të shpërngulet! Edhe pse ne kemi më shumë dëshirë, që të udhëzohet me dritën e Zotit dhe të bëhet vëlla i yni në Islam, i cili është mileti i Ibrahimit alejhi selam dhe të na shoqërojë në dhuntinë e besimit, në të gjitha Librat dhe Pejgamberët e Allahut pa kurrfarë dallimi.
Ata nuk duhet të presin Ditën e Hidhërimit, që të shpërngulen ose të besojnë, se ndoshta u kalon shansi i madh para kësaj ose gjatë kësaj dite.
Këshilloj çdo çifut që gjendet në tokën tonë të okupuar, që mos t’ua lerë Teuratin monopol rabinëve, të cilët janë të lirë nga shërbimi ushtarak, kurse ata të flijojnë jetën për ta. I këshilloj këta njerëz, që ta lexojnë me mendjen dhe perceptimin e vet, e jo me komentet dhe sqarimet e rabinëve, sepse vetëm atëherë do ta shohin të vërtetën, të cilën e mbarë bota do ta shohë shumë afër!
Le ta dijë ky njeri se sado që na sulmon, na i mbyt fëmijët, na i djeg arat, na e shkatërron jetën, ne do të sillemi me të, ashtu siç na mëson feja e Allahut, e jo sipas dëshirave tona, kurse atij dhe njerëzimit në përgjithësi i uroj të fitojë kënaqësinë e Allahut dhe lumturi në dynja e ahiret. Kurse llogaria e plotë dhe hakmarrja e drejtë do të ndodhë në Ditën e Kiametit, kur do të dalim para Allahut, që do të na llogarisë të gjithë neve për punët tona, qofshin të mira ose të këqija, e në këtë ditë nuk të bën dobi pretendimi:
“Nuk është (shpëtim) sipas shpresave tuaja e as sipas shpresave të ithtarëve të Librit (krishterë dhe hebre). Kushdo që bën keq do të ndëshkohet me të dhe pos Allahut nuk ka për të gjetur, as mbrojtës, as ndihmës”. (Nisa: 12).
Kjo është fjala e drejtë, së cilës i përmbahet pala jonë dhe shpresojmë që edhe pala tjetër do të ketë guximin që t’i përmbahet, ose së paku të përpiqet...
