Tregime per dashurine....

Titulli: Tregime per dashurine.... Mon Dec 28, 2009 6:12 am

shkruani tregimete e dashurise apo nje histuri dashurie qe ju kujtohete...

Titulli: Re: Tregime per dashurine.... Mon Dec 28, 2009 8:58 am

ohhh dashuri eshtt emir shum po menj on eshttt helm per zemren te de cila tebn te shaktrroshe vetn

cila te bjen te vuajesh shum shum per ate dashuri qe edon me zemre ate presonn ecilaa teshtin gjitheqka

me bo ne kett bott te besh vetm te kishe ter jetn dhe men fude te vedesesh per ate .......???

cry

Titulli: Re: Tregime per dashurine.... Mon Dec 28, 2009 9:52 pm

PLAGET ME LOT---PER ty jetova nje jete te hershme --per ty po jetoj edhe sot--per ty syte e mi shum kane qare --per ty ne jete shum kam derdhur lot valle perse une ne jete jetova--valle perse me lote per ty Po qaja--ku e ka fundin me thoni kjo bot --perse plaget e mia ende po i laj me lot---do te digjem sikur qiriu do te tretem --ne kete bote asnje fije sdo mbetem--do te vdes me shprese dhe pikellim--qe se kuptove sa te deshti shpirti im-----a te them qe tani se koha e mbarimit--eshte afruar edhe koha e pikellimit--a te them se qdo gje tani duket kot--qe kuptove se ne jete per ty derdha lot-----gjithka qe shkoj per te takuar ty--e gjej vetem nje lot qe dikur me ra--ne toke dhe me beri zemren shkrumb--sepse me ty asnjehere nuk te kam pa---e di se je larg meje dhe me ste shoh --por e di se edhe zemra ime qan per ty --e di se ne jete mua do te me kujtosh --por e di se do te mbetem i verbuar ne sy---nje plage e thelle ne zemren time --sot eshte hapur dhe nuk mbyllet me --do te kuptoj tere bota per tradhetine--qe ti me bere dhe me le te qaj me ze----gjersa ty do te shoh tani vetem Ne enderr--do te Shoh Te Mendoj kujtimet qe kam ne ty --do te them se bota qenka e kaluar--do te besoj se qdo gje tani paska mbaruar----sdo te mundem as ne uje te mbytem --sdo te mundem me zemer as te pelcas--por do te shkoj sa me larg nga ti--do te nxjerr revolen dhe veten do ta vras---LAMTUMIRE DASHURI--
LAMTUUMIRE TRADHETI--SE ME HUMBI KJO RINI --QE JETEN TA FALA TY..

Titulli: Re: Tregime per dashurine.... Mon Dec 28, 2009 9:53 pm

S O N T E

SONTE...ME KUJTOHEN DITET E VERES SE KALUAR.TE PASHE PERSERI PAS SHUME KOHESH.ISHE POASHTU E RE,E BUKUR,SIMPATIKE,GJITHNJI E QESHUR DHE E DASHUR.POR....GJITHNJI E HUAJA.
TE PASHE NE PLAZHIN E ........... ME BUZEQESHE E NDROJTUR,E FRIKESUAR NGA SHIQIMET XHELOZE TE BASHKESHORTIT TEND.
I DERMUAR NGA HALLET E KOHES,ZEMRA IME ME BUTESI QIELLORE QESHI,QESHI...SHPRESOJ,U RINGJALL..DHE NE FUND PERSERI MBETI E VETMUAR SEPSE VERA KALOI SHUME SHPEJT.
NE KETE FORUM E DIJ SE TI EKZISTON DIKU DHE DO I LEXOSH VARGJET E MIJA TE SHKRUARA NE PROZE DHE NE POEZI.
E DIJ QE E DIN SE KUSH JAM,SEPSE DIKUR KAM SHKRUAR VETEM PER TY,SEPSE TI ISHE INSPIRIMI IM I VETEM NE KETE BOTE.I KE LEXUAR ATO.....
ME KANE NJOHTUAR SE KETU JE ,ATO QE NA KANE NJOHUR ,DHE DIKUR ME ZILI SHIQONIN NE DASHURIN TONE...
NUK DO IDENTIFIKOHEM ASNJEHERE,DHE..DO MUNDOHEM QE VARGJET E MIJA TE JENE DERI DIKU APSTRAKTE SA I PERKET KOHES DHE VENDGJARJES...
JAM I SIGURT.PRAP SE PRAP.SE TI DO KUJTOHEJ.
NUK DUA PERGJIGJE, E AS KOMUNIKIM, APO RINGJALLJE TE DASHURIS SE VJETER.POR VETEM TE SHPREH ME NOSTALGJI KUJTIMET E NJE DASHURIE TE SINQERTE DHE TE MADHE...

Titulli: Re: Tregime per dashurine.... Wed Dec 30, 2009 7:02 am

E Kishte tjeteren e mua me permendte te kaluaren time.

Me qetesuan fjalet e tij por dicka nuk me linte te bindesha se ai ishte treguar i sinqert me mua . Fillova te dal me shpesh dhe te endem rrugve te qytetit se mos e takoja diku ashtu edhe ndodhi nje dite vendosem te pinim nga nje kafe me shoqen time ne terracen e hotelit ''GRAND''.Gati sa nuk me ra pika kur e pashe at ulur ne nje tavolin bashk me at vajzen qe dukej krejt si ma kishte pershkruar . Ai na pa por beri sikur nuk shihte ndejten edhe pese minuta dhe iken sikur nuk na kishin par fare.Ne mbremje i thash se un nuk po haja bar dhe se kisha kuptuar te teren.Ai si fillim u mundua te me bindte se nuk ishte ashtu por dalngadal situata e keqsuar dhe ai pastaj filloi te me thoshte lloj-lloj fjalesh.''Desisa un jam martua me nje qe ka nderruar shum shtreter , tash une dua te kaloj me shum te tjera. Qe ta dish nuk e kam vetem at qe e ke pare kam edhe te tjera'' me tha . Me erdhi shpirti te hundet.Un kisha pasur nje te dashur. por jo siq thoshte ai shum. Me erdhi te plas nga inati. I thash se ai mund te shkonte me te tjera por une do te ndahesha nga ai.Ai u turbua dhe ate dite me rrahu aq keq saqe tri dite nuk munda te levizja. Pastaj prap u mundova te shtirresha se nuk ka ndodhur as gje.por ai filloi te dal neper qytet dore per dore me at tjetern.Nuk diaj cfare te beja ishte teper e rend per mua te vahdoj jeten , sikur nuk po ndodh asgje . Ndodhte dicka qe mua me duket shum serioze prandaj nuk mund ta kaloja.

Titulli: Re: Tregime per dashurine.... Wed Dec 30, 2009 7:03 am

Letra Fundit.!?

--------------------------------------------------------------------------------

E filloj kete leter me e shkruar per ty,me fjalet me te embla te zemres dhe shpirtit tim te lenduar.Ne keto qaste kur e shkruaj kete leter ndihem shum e emocionuar,me merzi ,pikellim,dhe vuajtje te pafund brenda zemres sime,dhe me lot te pandale ne syte e mie te permalluar per nje dashuri
E filloj kete leter me e shkruar per ty,me fjalet me te embla te zemres dhe shpirtit tim te lenduar.Ne keto qaste kur e shkruaj kete leter ndihem shum e emocionuar,me merzi ,pikellim,dhe vuajtje te pafund brenda zemres sime,dhe me lot te pandale ne syte e mie te permalluar per nje dashuri.Gezohem qe gjindesh shendosh e mire e poashtu kalon,sidoqofte jeta dhe realiteti dora ime kurr nuk do te ndjej lodhje duke shkruar per ty,do te vazhdoj te shkruaj,do te vazhdoj te dua , dhe do te vazhdoj te shpresoj ne ty sepse shpresa kurr nuk vdes,nuk di qte them ,ndoshta e kam humbur rrugen time te jetes dhe gjindem ne rruge te gabuar por zoti me hapi kete rruge deri te zemra jote.Edhe pse kam nje ndenje deshperimi ne zemer te them te verteten se ti meriton gezimin,lumturine dhe gjitha te mirat e kesaj bote sepse djal si ti nuk gjindet ne kete bot askundi,beso se nuk e kam lehte ta shkruaj tere kete leter por me detyron zemra te shkruaj dhe te nxjerr ate qe e kam ne brendesi te saj(zemres). Kurr nuk do te mundem tia fal vetes nese diku gabova me ty e nuk po e di gje qe beri ndryshim te madh ne mes nesh,kurr nuk deshta te lendoj ty e as veten time ,gjithqka ndodhi pa planifikuar diten e mallkuar kur u dashurova ne ty,Heret e kam kuptuar se jam nje njeri i denuar nga zoti por arsyen e ketij denimi asnjehere nuk e kuptova,tash vazhdoj te qaj fatin tim qe shum e kerkova por kurr nuk e gjeta ,jetova me nje shprese te vdekur dhe ne shoqeri te enderrave,per kete pafatsi mbeta e vetmuar jeten pa ndale duke e mallkuar dhe veten e emerova ne baze te asaj qe mbeta,,Robi i Dashurise'',Kurr nuk deshta te gaboj e para zotit te jem nje mekatare kur e di se ne kete bote jam vetem nje kalimtare e rastit qe stacionin e fundit te jetes e kam ne pragun e vdekjes per ne boten tjeter,asgje ne kete bote nuk eshte e perjetshme e as e pavdekshme. Tash vazhdoj te qaj ditet e rinise qe me iken e kurr me s`kthehen prap,asnjehere ne jete nuk i deshta avanturat e as interesin,qdohere dashurova me shpirt e me zemer te paster,sado qe po mundohem si duket rruget tona nuk po takohen askund, se si ndihem une tani te tregon vete letra e shkruar,kurr nuk e kam menduar nje dashuri te tille qe te ben te vuash me mall ne heshtje ,te lendosh zemren e askujt mos ti tregosh,qdohere qe shkruaj per ty ndihem e priveligjuar dhe krenare kur e di faktin se ti e meriton kete,e meriton qe nje vajze si une te vdes per ty,kjo eshte nje ndenje qe shum me frikeson sepse e di qka dmth ta dashuroj veq njera zemer,vetem zoti mund te dije se ku perfundon rruga e loteve te mi dhe e vuajtjeve te mia(nese ka perfundim diku),un kam besim tek zoti dhe jam e bindur se kesaj radhe do te me ndihmoj,pa dashjen e tij as ne nuk do te ishim takuar,prej se te njoha ty jeta ime mori tjeter kahje dhe kuptim,kete e deshmojne edhe poezite e mia qe tash i shkruaj duke u frymezuar nga ti,Te mos harrojme se dashurine nuk e kemi obligim ndaj askujt,ajo ehte nje ndenje e zemres dhe e shpirtit,ndoshta une nuk e meritoj dashurine tende por nuk jam fajtore pse te dua shum,me vite te tera po jetoj me plage te pasheruar ne zemer,nese zoti e ka shkruar qe un perjete te vuaj per ty dhe dashurine tende,nese eshte shkruar qe kurr mos te takoj per te thene ne kater sy ate qka ndjej ne zemer per ty,nese eshte shkruar per ty te qaj e te vajtoj perjete do te pajtohem me kete fakt edhe pse shum i rende per mua mos harro kurr se deri ne vdekje vetem ty te DUA. Fati dhe lumturia jote mvaren nga rruga te cilen ti do ta zgjedhesh ne jete,Me fal te lutem per gjitha keto fjale por nje te vertete mbaje ne zemer dhe kurr mos e harro see me shpirt e zemer ty te do nje vajze, e di qe pas kesaj letre me nuk do t gjej force qe te flas me ty sepse sigurisht do te me urresh pa mase por te lutem me fal se kete leter e shkruaj nga detyrimi i vuajtjeve dhe kujtimeve te mia qe kam ne zemer. Nese ke ndenja dhe zemer kupto te verteten qe tregon kjo leter e mos me urrej ,Valle qeshte kjo qe ndjej une per ty?!nje dashuri,nje pikellim ,nje gezim ,apo nje plage e pasheruar e shpirtit tim?!!!Do te vije nje dite kur do te kuptosh te verteten se te kam dashur me gjith zemer por atehere do te jete shum vone ,do te me kerkosh por nuk do te me gjesh askund,do te gjesh vetem varrin time me shum lule te qelura mbi te ku mbi koke do te me qendroj kurora e dashurise qe kisha per ty,une ne zemren tende do te mbetem si nje dore lypsi qe troket pa ndale duke kerkuar pak dashuri,do te jem e vetmja ne enderrat e tua por do te zhdukem se shpejti dhe ti do te kuptosh se ky nuk ishte realiteti. Per ndarjen tone une qava me dite te tera pa ndale,e ato dite ra edhe nje shi i madh i pazakonshem,kjo nuk ishte rastesi por per plaget e zemres dhe shpirtit tim edhe zoti ndjeu keqardhje dhe qau me lot,u mundova qe te bind ne te verteten por u mundova kot sepse plaget qe i kisha ne zemer nuk laheshin me lot. Lumturise dhe dashurise sime shpejt iu shfaqen kufijte dhe pengesat,endrra ime e vertete ne dashuri nuk zgjati shum ,ajo u be realiteti i hidhur dhe shum i rende per mua qe shpejt i erdhi fundi.Shpresoj se do te gezosh lumturine,dashurine dhe fatin qe aq shum e deshte dhe se nuk do te pendohesh per padrejtesin qe me bere mua,Nje amanet dua me ta lene,pas vdekjes time te varri im kurr mos mu afro ,plaget qe edhe atje i mbaj te lutem mos mi trazo, Ndoshta kjo do te jete letra e fundit qe per ty po e shkruaj sepse nuk e paske merituar qe nje vajze si une per ty te vuaj,le te mbetet kjo nje misteri,nje ndarje e fundit per fatin qe kisha une ne dashuri,pa ty tsh jam mbet si nje jetim,si nje zog pa krahe e si nje lot i nxire,...si munde ta thesh zemren time si nje got kristali kur kete une kurr se meritova,nuk pate nevoje qe per lumturin dhe kenaqsine tende te lendosh nje zemer te pafajshjme,...kete leter e shkruaj nga zemra per te pastruar shpirtin tim dhe per t mos mbetur borgje i ndarjes ne dashuri....beso se tsh gjindem i paforce,brenda kater mureve i mbyllur ne vetmi per ty jam duke mbajtur zi....Nuk mjaftoi krenaria e as shpresa qe te ma shuaj mallin per ty,...nuk jetohet me shpres te vdekur dhe me dashuri te shfaqur vetem ne leter...edhe sa do te zgjase kjo agoni,kjo misteri,kjo mvaresi dhe ky mall e kujtim per ty kurr nuk do te mundem ta di....kur ta lexosh kete leter mos u ndiej krenar e as fajtor,le te beje kjo leter qe te kuptosh te verteten qe e tregon , Jeta ime tash shum ka ndryshuar,ne zemer me ka mbetur plaga e tradhetise,ne vitet e dashurise se humbur per jete mbeta nje ,,Roberesh e Dashurise'' Tash e perfundoj letren me shprese se e kuptuar domethenjen e saj,mbetesh i pershendetur duke te uruar nga zemra gjitha te mirat e kesaj bote kudo qe te jesh ,pres te me shkruash...!!!!

Shko tash atje ku don me shku,se per mu ska mbet veq me u largu,do te vi ajo dit kur ke mu pendu do te jete vone do te jet vone per ne pergjithmon,vajtoj jeten time qe per ty mka shkuu vajtoj zemren timee qe kot ka dashuru,te deshta pa hile si munde me shku dashurin qe pate sdite me qmuu..Neser sdo te jem e sdo te mundoj mos u lut lutja me perffundoj tash ke vdek qe me mbajte mu en jete....

Titulli: Re: Tregime per dashurine.... Wed Dec 30, 2009 7:04 am

Kjo quhet dashuri e vertet.

Kur u dashuruam ishim bashk ne shkolle kur nuk bisedonim ndonjeher per ndarjen tone ne takimin e pare me tha duke buzeqeshur eja qete shoh se sije veshur... por per fat te keq isha veshur zi por me nje fjal te embel i shpreha dashuri ishim bashk te lumtur gjithmon te gezuar gjithmon ecnim bashk duke u perqafuar mir po fati s'dheshti qe te jemi te jemi nashk ne kete jet sepse ate te gjorin e mori vdekja e shkret planifikonim ne te ardhmen plot gaz e hare duke menduar se sa femij dote kemi ne, Ne takimin e fundit me tha me lot ne syy me perqafo e dashur se s'di kur te shoh ty dhe nje dit isha ne heshtje per te duke menduas kur erdhi nje shoqe dhe po me theret mua ja dalova disa pika loti ne sy e ajo mu kthye me fjal: ''KAM NJE LAJM TE KEQ PER TY ''' njeher mendova mos po ben shaka e nxori nje leter nga xhepi dhe ne dor ma la un mendova se esht leter nga shoqeria por kur e lexova kuptova se per mua kish marr fund DASHURIA ................

Letren shoqja kur ma dhuroj ishte ora 12:00 me kishte shkruajtur keto fjal....
'' I DASHURI TE KA VDEKUR '' mu dok qe qielli me ra mbi kok kur me ka dal vetedija e kam pare veten ne sshtrir ne toke qe nga ai qasht rrija vetem ne mendime duke then gjdo dit se me sedua as jeten time kur ishoh te tjeret duke qen te lumtur ne dashuri nuk mund te permbahem qaj me lot ne sy s'kisha prit kur ate fjal nga shoqja ime e vjeter .... ''MOS MENDO ME PER ATE POR GJEJE NJE DJAL TJETER'' sdua me askend sdua jo per bese pasi qe ai shkoi dhe un dua te vdes ,Mos me gjyko zot qe do e mbys vetet sepse pate dashurin tim nuke dua as jeten, Nese pyesin profesorat pse vdiq ne rini ithoni ika vdekur i dashuri e nuk mund te jetoj ne vetmi un me te ubetova se nuk e tradhtoj e gjall dhe tani jam krenare qe per te ne var dote shkoj pa te as jeten nuk e dua kur edi se meka dashur vetem mua,per ju rini kam nje porosi ''DASHURONI DASHURONI POR PA TRADHETI'''

Titulli: Re: Tregime per dashurine.... Wed Dec 30, 2009 7:05 am

Histori dashurie e dhimbshme

Nje vajze nga Kosova qe ishte e fejuar dhe kishte probleme me zemren dhe e dergojne ne Itali per ti bere nje transplant. I fejuari i shkruante letra cdo dite pasi ai jetonte ne Kosove. Kjo ishte ne Itali dhe nuk po i gjenin dot nje zemer per transplant. Kur papritmas ksaj nuk i vin me letra nga i fejuari dhe rri e mendohet se efare po ndodhe me te fejuarin e saj. Dhe ajo vjen nje dite e ben transplantin dhe kthehet serish ne Kosove. Ne aeroport takon prinderit e ktij djalit dhe i pyet ata se cfar ka ndodhur dhe pse ai nuk i ka shkruajtur me. Si perfundim del qe ky kishte patur nje aksident automobilistik dhe zemra e tij ishte vendosur ne trupin e saj kur ishte bere transplanti. Prinderit e djalit i thone te shkoj ne dhomen e saj dhe si perfundim ajo atje gjen nje leter te shkruajtur nga ai dhe nje trendafil te kuq mbi krevat.
Fjalet e fundit te historise kane qene Dieka si "ai s'jeton me por une tani jetoj me zemren e tij "....

Titulli: Re: Tregime per dashurine.... Wed Dec 30, 2009 7:06 am

Titaniku, dhe lamtumira e nje babai.

“Titaniku” është shumë më tepër se një histori tragjike. Është një mori historirash të vogla njerëzore, që kanë dalë në dritë herë pas here nga rrëfimet e të mbijetuarve, apo të të afërmve të tyre. E tillë është edhe historia e një babai që në ikje e sipër të varkave të shpëtimit, në të cilat ndodheshin vetëm gratë e fëmijët, arriti që përmes shumë vështirësive të zbriste me litar nga anija me një pagure qumështi në dorë, për t‘ia dhënë gruas dhe vajzës dhe pasi e bëri një gjë të tillë, u ngjit sërish andej nga erdhi, në anijen që po mbytej. Kjo histori kaq njerëzore doli në dritë 97 vjet pas vdekjes së “babait”. Ai quhej Arthur West dhe ishte emigrant në Florida. Arturi ndodhej në bordin e “Titanikut” së bashku me bashkëshorten, Adën dhe dy fëmijët e vegjël, Konstanca dhe Barbara

. Historia e trimërisë dhe dashurisë së tij për familjen doli pas vdekjes së Barbaras, që ishte edhe një nga të mbijetuarat e fundit të tragjedisë. Ajo ndërroi jetë në vitin 2007. Sot, faqorja që dikur mbarti qumështin, ndodhet në një arkiv së bashku me një dorëshkrim të shkruar nga mamaja e Barbaras dhe Konstancës. Të dyja pritet të dalin në ankand dhe të shiten për 120 mijë dollarë. Në dorëshkrim përshkruhet se ndërkohë që i shoqi i saj, pasi u kishte dhënë vajzave qumështin, u ngjit sërish në anije për t‘u përballur me fundin e vet, kishte nga ata burra që u fshehën pas fustanit të grave të tyre, vetëm e vetëm për të shpëtuar, edhe pse urdhri i kapitenit të “Titanikut” ishte i prerë për shpëtimin vetëm të grave dhe fëmijëve. Zoti West, 36 vjeç, me profesion shitës, vdiq në 15 prill të vitit 1912, së bashku me 1500 pasagjerë që mbetën në bordin e “Titanikut”, anijes më të famshme të kohës, e cila nuk arriti dot ta përfundonte udhëtimin e saj të parë nga Aauthhamptoni në Nju Jork.

Familja e tij ishte pasagjere në klasin e dytë të anijes. Pas hasjes së “Titanikut” në ajsbergun e famshëm që i shkaktoi edhe dëmin e madh, zonja West dhe 2 fëmijët e saj u mbartën në varkën e shpëtimit numër 10. Në rrëfimin e saj, që nuk është publikuar kurrë, nëna e dy fëmijëve shkruan:

“Të dashur njerëzit e mi! Ky është fundi i javës së dytë pa ‘djalin‘ tim të madh. Ajo çka kam përjetuar së bashku me gjithë pasagjerët që u gjendën në varkat e shpëtimit, ka qenë e mjaftueshme sa për dy jetë. Ishim ndër të parët që lamë anijen. Artur na ndihmoi që të vishnim kamerdaret dhe na zbriti në drejtim të varkave. Si na pa që ishim sistemuar mirë, iku diku në brendësi të anijes. Mendova se nuk do ta shoh më, por ai u kthye shumë shpejt, me një pagure me qumësht në dorë. Si gjeti një litar që zbriste deri në anijen tonë, nisi të kacavirrej derisa u ndodh pranë nesh. Ma dha enën me qumësht dhe si na la lamtumirën, u ngjit sërish në anije. Në varkën tonë kishte burra që u fshehën pas fustaneve të grave të tyre, duke u zënë kështu vendin fëmijëve dhe grave të tjera. Ata nuk dolën as kur u bënë thirrje që të largoheshin, sepse në bord kishin mbetur ende shumë fëmijë. Ndërsa bashkëshorti im, tepër i qetë dhe madje i lumtur që familja e tij ishte e sigurt dhe do të shpëtonte, u kthye në anije. Nuk do ta harroj kurrë momentin e fundit që ma zunë sytë në parmakët e “Titanikut”. Mezi e shquaja në turmën dhe kaosin e madh, por edhe pse ishte errësirë, më bëhej se shihja shkëlqimin e syve të tij. Ai ishte një shkëlqim që pasqyronte lumturi e qetësi. Ishte shkëlqimi i syve që hasa për herë të parë tek im shoq, dhe që tani po më jepte me po atë rrëzëllimë lamtumirën. Unë dhe vajzat nuk do ta harrojmë kurrë këtë akt të fundit të dashurisë së tij për ne. Sot, që po shkruaj pas shumë vitesh, në zemër ndiej vetëm dashurinë dhe sakrificën e njeriut që na deshi më shumë se jetën”

Titulli: Re: Tregime per dashurine.... Wed Dec 30, 2009 7:07 am

Qe nga dita qe ike ti nuk me jan terur me syt nga lotet me than se nje dit do te kaloj tere kjo dhe do tme kujtohet vetem si enderr pra ma nuk do te ndjeja dhembje dhe nuk do te vuaj me ,Kaluan ditet me jave, Kaluan muajt, u bene Vite une ende qaj tash nuk di a qaj,Per Ty pse Ike apo qaj per Jeten Time.
Un nuk kam ditur te dashuroj me hile si dashurojn te tjerat qe pas pak ditesh harrojn qe kan pasur nje dashuri,un te kam dashur me gjith zemer me gjith shpirt me tere qenjen time ta kam falur veten dhe nuk dua ta pranoj se nuk jam me ty ,Ky fakt me mundon aq shum kur te shoh ne Qytet,them me veten te vi e te bije ne gjunje para teje e te lus te me kthesh por nuk kam guxim ta bej kete,sepse e di se ti nuk vuan sikur une ti ke pasur edhe disa vajza tjera pas meje do te thot nuk ke vuajtur , vetem nje gje e di Une nuk do te mund te pajtohem me faktin qe nuk te kam prap ndoshta do te qaj ter jeten per humbjen tende dhe per jeten time te mjer,ah dashurija ime e madhe po sikur te ndodhte ndonje her te ktheesh tek un do te japja gjysmen e jetes time,dhe gjysmen tjeter ta jetoja me ty a shpirti im nuk e kam menduar kurr qe do te vuaj kaq shum e kaq gjat per dashurin tende sa me Mungon sa nete me ke len pa gjum sa dite mi ke shkatrruar ne vetmi Te dua dhe do te dua Gjithmon shpirti im do te jetoj me kete vuajtje Deri ne MBARIM.

Titulli: Re: Tregime per dashurine.... Wed Dec 30, 2009 7:08 am

Një Histori Dashurie Shumë e Hidhur.

E di qe kur ta shikoni tere kete shkrim do pertoni ta lexoni, por eshte vertete nje histori shum e hidhur qe ka ndodhur midis dy te rinjve qe duheshin shume dhe ne fund ndahen ne nje menyre shum tragjike!!
Kjo esht nje histori e vertet dhe eshte shkruar nga vet djali qe e ka perjetuar tragjedine.....!

***********
Disa vite me pare, kur mendja printe para cdo gjeje, duke pare moshataret e mi qe kishin te dashura, thashe me vete: "te bej edhe une nje". Kisha shume simpati per shume vajza dhe kisha shume shoqeri me vajza, por zemra ndalonte para njeres qe me shume mundime arrita ta beja per vete. Isha shume i lumtur perkrah saj. Kot nuk thone: "Nis si loje dhe perfundon ne dashuri te vertet" keshtu ndodhi me mua. U dashurova me engjellin. E quajta engjell sepse per mua e tille ishte. Ditet kalonin dhe dashurija jone rritej e rritej. Kaluam bashke kater vjet. Gjate kesaj kohe une isha me i luimtur se kurre, lumturi perjetonte edhe ajo. Te afermve te mi une u pata treguar per te. Ajo vinte edhe te shtepia ime, por familjaret e saj nuk dinin gje. Ne kohe kur ishim me mire se kurre, si ne cdo histori dashurie qe pershkruhet ne filma dhe libra, gjerat nuk ecen ne vaj. Vellain qe kisha ne itali nuk e kisha informuar se me ke vajze isha dashuruar. kur ai erdhi dhe me pa me te u be si bishe. nga ai moment ne shtepine tone kishte sherr. sebepi i sherrit isha une sepse meresha me nje vajze te perdale. kjo nuk ishte aspak e vertet. pasi une ate jo qe e doja shume por edhe e njihja mire se cvajze ishte. vlerat e kesaj do ti tregoj ne fund por fjalet e vellait ne adres te saj ishin fund e krye nje trillim dhe me vone do ta kuptoja pse-ne. Sherret ne shtepi nuk me benin pershtypje sepse une ate vajze e doja shume. Vazhdova ta takoja si me pare dhe nje dite ia thashe arsyen e sherreve ne familje. Ajo u skuq dhe u be flak. "Ta them une arsyen te tua ne familje. une e dija se X eshte vellai yt por kur ai ka qene ketu permes nje shoqes se tij ka shprehur deshiren per te me takuar. une nuk kam pranuar". Kjo ishte e rende per mua. tani e kuptova reagimin e vellait. u ndodha ngushte por fundja ata nuk ishin takuar kurre. Dashuria jone vazhdoi. Nje dite na gjeti motra e saj ne nje vend ku rrinim shpesh. Ketu dashuria jone do te merte nje goditje te keqe. Ajo u largua bashke me motren. Ate nate ne shtepine e tyre kishte pasur shume sherre. ate e kishte qelluar si e ema ashtu edhe e motra e saj. Kaluan dy jave dhe ajo nuk po dilte nga shtepia nga shqenjat qe kishte ne trup. Kur e takova edhe kur e puthja i dhimte trupi, U perpoqa ta qetesoja. Lotet e saj lanin trupin tim. E cmund te beja me teper, isha vetem 22 vjec! Vendosa ti propozoja per martes. Biseduam dhe rame dakord. Skishte si te ndodhte ndryshe. 4 vite dashuri ishte prove e madhe per ne. Vendimin per tu martuar ua thashe te shtepise. U be nami "Kete nuk mund ta besh kurren e kurres" - tha vellai. Babai dhe nena heshten. Iu drejtova babait: "me ose pa ju ate vajze do ta mar". Ne familje e shtro edhe disa here kete debat, derisa nje nate ju thashe prinderve sekretin tim te madh: Une dhe engjelli jo vetem qe duheshim shume por, prisnim edhe nje femije. Babait dhe neses ia mbusha mendjen. Im ate foli me vellain dhe me ne fund edhe atij ju mbush mendja. Ate nate cdo gje po shkonte shume mire, por krejt ndryshe ishte situata ne shtepine e saj. Une arrita ta bindja familjen time dhe po beheshim gati qe te kerkonim doren e saj. Ne shtepine e saj motra kishte treguar se ajo priste nje femije dhe te gjithe si te cmendur kishin filluar dhunen mbi te. Ne kohen kur une fluturoja nga gezimi ajo ishte ne momentet e veta me te keqija. U zgjova ne mengjes dhe u beme gati une, babai dhe vellai per te shkuar ke shtepia e saj per ti kerkuar doren. U nisa dhe ne mendje me mbeten fjalet e mamit: "Bir si sot nuk te kam par me te bukur". Vura buzen ne gaz dhe ajo me lot ne sy shtoi: "Bir mere ate vajze qe te do zemra, qofsh i lumtur perjete". Me puthi ne faqe duke me dhene urimin. Nuk harroj syte e motrave dhe te kunatave qe shkelqenin nga gezimi. Si me i vogli qe isha, dasma ime do te behej shume e madhe, por ne rastin tim vlente shume ajo fjala e urte: "Peshku ne det dhe tigani ne zjarr". Rruges me duket se te gjithe me shikonin mua. Vertet jam i bukur, por jo aq sa te bie ne sy te te gjitheve. Kur po afroheshim ke shtepia e saj, pame se hynin e dilnin shume njerez. Njeri po vinte drejt nesh. E pyetem cfare kishte ndodhur dhe ai si per inatin tim tha: "Filanka ka vrare veten". Ne ate momend zemra ndali rrahjet, por kembet me ndalen te shtepia e saj. Hyra brennda si nje i droguar. Perplasa shume njerez qe donin te me ndalonin. Vajta te krevati ku ate e kishin veshur si nuse. O zot bertita me te madhe, -nuk eshte e drejte qe nje vajze kaq e re te behet nuse e vdekur. Me pas e qava me fjale. Shumica nisen te vajtonin me mua. Mbaj mend se i jam lutur zotit te me merte edhe mua bashke me engjellin . Nuk e doja me veten. Shume njerez u larguan bashke me mua nga mortja, e kuptuan se familja ishte fajtorja e vetme per vendimin qe kishte mare ajo. Nje nate me pare , kur te gjithe si te cmendur kishin nisur dhunen mbi te . dhe ajo e stresuar dhe e trembur arriti ti jepte fund jetes se saj. Une arrita ta kaloj kete dhimbje te madhe me ndimen e familjes qe e falenderoj shume. E di se ne kete jete nuk do te dua kaq shume nje njeri tjeter. Ajo ishte endrra ime. Me veprimin qe beri me dha te kuptoj se me donte. Une ende jetoj me peshen e fajit qe nuk munda ta ndaloj dhe sot do te kishim femijen tone. Per kete gje doja pyesja familjen e saj, se besoj se ndonjerit prej tyre do ti bjere ne dore kjo histori: Sa te pa shpirt paskeni qene! Ne vend te zemres paskeni patur gure! Mire neve qe na shkaterruat jeten, po femija cfare kishte? Dua te pyes motren dhe mamin e saj: a keni shpirt femre? Ti mami i saj nuk je ndjere mire kur ke pritur te behesh me femijen tend? Ti, motra e saj. me kete ligesi qe ke bere nuk do te behesh nene kurre. Zoti vonon por nuk harron. E di qe ti ke mbetur rrugeve. Per shpirtin e asaj qe desha dhe dua une do tju urrej gjithe jeten. Ne fakt ju meritoni tjeter gje, por une nuk jam vrases. Te nderuar lexues, me shprese se historia ime do te pritet e qete, pa lot e dhimje, ju uroj suksese ne jeten dhe fatin tim mos e paste njeri, sepse vuajtjet qe kam kaluar zor se perballohen nga i gjalli. Duke ju uruar edhe nje here fat pres pergjigje nga ju cdo mendim. me respekt toni.

Titulli: Re: Tregime per dashurine.... Wed Dec 30, 2009 7:09 am

Dashuria e pafat

Flitej në fshat se dashuria mes Qetsorit dhe Blerinës ishte më e fuqishme se vet vdekja e saj. Dhe kjo dashuri e pastër dhe e çiltër kishte mbajtur edhe më tej, edhe pas vdekjes së saj, të fuqishme lidhjen mes tyre... derisa u bashkuan në amshim - tha xha Garipi dhe thithi thellë cigaren e pastaj heshti. Heshta edhe unë një kohë të gjatë i thelluar në mendime për këtë dashuri të pafat.

- Kur mbaroi lufta e dytë botërore shumë nga tanët ikën jashtë vendit për të siguruar kafshatën e gojës. Dikush ia mësyni Turqisë, dikush Allamanit e dikush Amerikës. Disa u kthyen e disa nuk erdhën kurrë më - fillon rrëfimin xha Garipi, goxha i shtyrë në moshë por me një kujtesë të mrekullueshme.
- Jeta është gjithçka dhe asgjë... dhe asnjëra ditë nuk është e njëjtë sikurse tjetra. Njeriu kurrë nuk e di çfarë e pret të nesërmen. Ja p.sh. edhe takimi me ty. As në ëndërr nuk e kam parë se ne te dy, ti nga qyteti e unë nga malësia e Sharrit, sot do të njoftohemi, shoqërohemi dhe bisedojmë për këtë ngjarje që ka ndodhur 50 vjet më parë - tha xha Garipi dhe duke ndezur cigaren tjetër, vazhdoi rrëfimin:
-Jetonim në këtë fshat të vogël. Atëherë kishte edhe më pak frymë, tani janë ndërtuar shumë shtëpi të reja. Në fund të fshatit jetonte e veja Sanije me vajzën e saj Blerinën. I shoqi kishte ndërruar jetë para ca vitesh. Ishin shumë të sjellshme dhe punëtore si bletët. Kishin një shtëpi, pak tokë dhe disa krerë bagëtie të vogla dhe të mëdha. Jetonin mirë për kushtet e asaj kohe.
Të gjithë e dinim se Blerinës i vërtitej Qetsori - një djalosh shumë i dashur, i bukur por edhe i hareshëm i lagjes sonë. Nuk kishte ditë që Qetsori, kinse me punë, nuk kalonte pranë kësaj shtëpie... Kur iki edhe ky për Amerikë, e përcollëm të gjithë deri në fund të fshatit, bile edhe Sanija me të bijën Blerinën.
Nuk kaluan as dy vite dhe Blerina ndërroi jetë! E ëma, Sanija, e prekur tej mase edhe nga kjo humbje, u sëmurë rëndë - luajti mendsh. E dërguan në një spital, thoshin “special”, ku pas një viti ndërroi jetë edhe ajo. Nuk e dimë se ku e varrosën, por në fshat nuk e sollën. Shtëpia e tyre mbeti e shkret - nuk ka banuar askush më aty.
Ishte ditë vere kur dëgjova se Qetsori ishte kthyer nga Amerika. Kishin kaluar 6 vite që kur ai kishte ikur atje. E takova në lokalin e fshatit, një shitore e vogël të cilën e kishim si vendtakim. Nuk kishte mbetur asnjë gjurmë nga ajo fytyrë e bukur dhe gazmore e atij djali. Dukej i mërzitur. Rrinte në mendime. Pasi u përshëndetëm dhe u përqafuam, e pyeta:
-Kur ke ardhur Qetsor dhe a je mirë më shëndet?
-Jam kthyer këto ditë, e sa për shëndet, që po më pyesësh, që kur kam arritur nuk ndihem mirë!
Në fillim mendova se nuk kishte fituar para, pasi shumë nga tanët e kishin përjetuar një fat të tillë - ishin kthyer me duar në xhepa. Për ta ngushëlluar, por edhe për t’i dhënë pak vullnet, i thash:
-Nuk është krejt tek paraja. Me rëndësi që ti je kthyer gjallë dhe shëndosh. Je i ri dhe jetën e ke përpara. Shikona neve këtu si po gjallërojmë!... Ndoshta do të vijnë ditë të mira edhe për ne.
-Nuk është në pyetje paraja, miku im - më ndërpreu ai. E porositi nga një birrë dhe më ftoi që të dalim jashtë lokalit. U ulëm në një copë druri pishe që e kishin gdhendur dhe i kishin dhënë formën e ulëses dhe ai filloi rrëfimin e tij:
-Mjaft kam fituar në Amerikë o Garip. Kam punuar dhe kursyer mjaftë para. Diçka tjetër mua më mundon dhe nuk më jepet as të jetoj. Nuk kam besim në askënd, vetëm në ty. Ty të kam pasur gjithnjë shokë të zemrës, prandaj edhe po të rrëfehem.
Kur arrita në Prizren, ora ishte diku rreth 21:00. Askush nuk e dinte se unë kisha ardhur. Ishte vonë dhe në këtë kohë nuk kishte më transport publik për Sharr. Pasi kisha mjaft para dhe nuk doja ta kaloj natën në qytet, mora një taksi dhe u nisa për në fshatin tim të lindjes. Kur arritëm në hyrje, unë zbrita nga taksi dhe u drejtova drejtë shtëpisë së Blerinës. Ti e di që unë atë e doja, dhe gjatë gjithë kohës sa isha atje, vetëm në të kam menduar. Kur u ndamë për herë të fundit, i kisha premtuar se do të kthehem shpejt nga Amerika, dhe kur të vijë, do ja dhuroj një qafore ari me një gurë xhevahiri në mes, ndërsa Sanijes, një shami mëndafshi nga më të shtrenjtat. Dëshiroja, edhe ta shohë Blerinën, por edhe t’i befasoj me ardhjen time. Kur u afrova tek shtëpia, edhe pse ishte bërë paksa vonë, Sanija qëndronte para derës. I habitur e përshëndeta dhe ajo më ftoi brenda. Në dhomë e takova edhe Blerinën. Desha ta përqafoj, por m’u kujtuan traditat tona dhe unë u përmbajta. Kur ua tregova dhuratat u gëzuan shumë, saqë Sanija, pasi e shpalosi, më puthi në ballë. Pastaj u ngritë dhe, më kujtohet shumë mirë, mori një shtambë me dhallë dhe tri gota. Ndjehesha tejet i lumtur që isha me Blerinën... dhe te tre biseduam deri vonë.
Kur më përcollën tek dera, dëgjova këngën e gjelave - ishte bërë mëngjes. Nuk më ftuan që të vij sërish! Dhe kjo më befasoi. Kur arrita në shtëpi, nëna dhe babai veç ishin zgjuar. Pasi u përshëndetëm dhe përqafuam me shumë mall, por edhe dashuri, u futëm brenda. Ma shtruan mëngjesin me qumësht të ngrohtë, që kishte kohë që nuk e kisha kërkuar, megjithatë, mendja nuk më ndahej nga Blerina. Derisa haja, babai më shikonte me habi por nuk fliste. Pasi hëngra mëngjes, u tha anëtarëve të tjerë, që tanimë ishin zgjuar të gjithë, që të largohen nga dhome se kishte diçka personale për të biseduar me mua.
-Biri im - më tha, ti ke arritur mbrëmë, këtë e di, se nuk ka mjet qarkullues kaq herët, sidomos në këto anët tona. Por më thuaj, ku ke qëndruar gjithë natën?
-Po baba - i thash, kam ardhur mbrëmë. Ti e di që unë e kam dashur Blerinën dhe para se të ik për Amerikë, i kam premtuar diçka. U ktheva së pari tek ajo shtëpi për ta përmbushur atë premtim. Kemi ndenjur deri para mëngjesit.
Kur i dëgjoi këto fjalë, babai u shqetësua shumë, dhe pak si me nervozë m’u drejtua:
-Qetsor, biri im, ti kurrë nuk më ke gënjyer?!
-Nuk po të gënjej as tani baba. Është e vërtet, unë isha mbrëmë tek Blerina.
-Por ato kanë vdekur, që te dyja, para disa vitesh biri im -më ktheu babai.
Unë mbeta gojëhapur! Pastaj ai filli të më tregoj për tragjedinë që e kishte goditur atë familje bujare.
Në brendinë time sikur diçka pëlciti. Nuk mund të qëndroja më dhe u nisa menjëherë drejt shtëpisë nga e cila sapo isha kthyer. Babai më ndoqi prapa. Tanimë dielli kishte lëshuar rrezet mbi fshatin tim. Kur iu afrova shtëpisë pash se gjithkund përreth saj kishin mbirë barishte. Dritaret ishin të mbyllura... gjithçka dukej e boshatisur! Nuk ndjehej frymë e gjallë në atë mjedis. Hapem derën dhe u futëm brenda. Gjithçka brenda e kishte mbuluar pluhuri: dyert, dritaret, muret, tavolinën... vetëm në karrigen ku unë isha ulur nuk kishte pluhur. Nuk kishte as në karrigen e afërt, në pjesën ku unë kisha mbështetur krahët e mi. Mbi tavolinë qëndronin dhurata e mia: qaforja prej ari dhe shamia e mëndafshtë. Pranë tyre ishte vetëm gota ime e zbrazët nga e cila kisha pirë disa orë më parë. Nuk ishte as shtamba as gotat tjera! M’u kujtua se unë Sanijes, shaminë ia kisha dhënë të mbështjell në një letër të shkëlqyese me ngjyrë të argjend. Ajo e kishte hapur, e kishte shikuar dhe menjëherë e kishte vënë në kokë. Tani ajo qëndronte e palosur bukur mbi tavolinë, ndërsa letra e shkëlqyer ishte mbi dysheme.
I mblodha të gjitha, dhe dolëm nga shtëpia....
-Këtu e përfundoi rrëfimin Qetsori dhe, pa u përshëndetur, u ngritë dhe iku i thelluar në mendime - tha xha Garipi, që deri më tani kishte pirë disa cigare një pas një.
Nga ajo ditë, Qetsori ndryshoi i tëri. I ikte çdo kontakti me njerëz. Njerëzit që vinin për ta takuar befasoheshin me heshtjen e tij. Pas ca kohe, heshtjen e thelloi edhe me mua. Nuk donte të më takonte. As me anëtarët e familjes nuk bisedonte. Pas disa muajsh u mbyllë tërësisht në vete, sikurse të kishte jetuar në ndonjë botë tjetër. Me të hollat që i kishte kursyer ndërtoi një përkujtimore të madhe nga graniti mbi varrezën e Blerinës. Pranë saj ndau edhe ca vend për trupin e tij. Të gjithë u habitën me këtë gjest dhe pëshpëritej çmos nëpër fshat por edhe rrethin.
Pas dy vitesh vdiq edhe ai vetë. Thonë se prindërit e shitën qaforen e arit me gjithë gurin e xhevahirtë dhe me ato të holla i ndërtuan përkujtimore edhe djalit të tyre - ngjitur me atë të Blerinës.
Flitej në fshat se dashuria mes Qetsorit dhe Blerinës ishte më e fuqishme se vet vdekja e saj. Dhe kjo dashuri e pastër dhe e çiltër kishte mbajtur edhe më tej, edhe pas vdekjes së saj, të fuqishme lidhjen mes tyre... derisa u bashkuan në amshim - tha xha Garipi dhe thithi thellë cigaren e pastaj heshti. Heshta edhe unë një kohë të gjatë i thelluar në mendime për këtë dashuri të pafat

Titulli: Re: Tregime per dashurine.... Wed Dec 30, 2009 7:13 am

Histori dashurie...!!

Nese e doni dike po ende nuk i keni treguar ateher lexojeni nje pjes te jetes se nje vajaze dhe ne fund do ta kuptoni

I gjithë rrëfimi fillon në kohën kur unë i kisha 16 vjet.Përderisa luaja para shtëpisë, e takova një djalë. Ai ishte një lloj djaloshi që të ngacmonte dhe të bënte të vrapoje pas tij për ta goditur. Pas takimit tonë të pare, ne vazhduam të takoheshim në takimet tona duke lozur me njëri tjetrin. Shpesh unë i tregoja shumë fshehtësi të zemrës sime atij. Ai me një qetësi hyjnore, me shikonte dhe vetëm dëgjonte se çka i flas. Në të gjeta njeriun të cilit mund t'i rrëfehesha dhe të cilit mund t'i tregoja gjithçka. Në shkollë, unë dhe ai kishim shoqëri të ndarë, por kur ktheheshim në shtëpi, bisedonim mbi atë se çka kishte ndodhur gjatë ditës në shkollë. Një ditë unë i tregova se një djalë që unë e pëlqeja, më lëndoi dhe ma theu zemrën. Ai vetëm më trimëronte dhe më tha se çdo gjë do të bëhet mire. Më thoshte fjalë që ngjallnin shpresë dhe guxim, më ndihmoi të kaloj nëpër atë tmerr. Isha e lumtur që kisha një mik të tillë të vërtetë. Dikur kuptova se në të vërtetë kishte diç më tepër mes nesh. Unë e pëlqeja atë. Atë mbrëmje mendova për këtë ndjenjë, dhe konstatova se ishte në pyetje vetëm miqësia e tij ajo që më pëlqente. Gjatë gjithë kohës në shkollë dhe në kolegj, ne ishim së bashku, dhe natyrisht përherë mendoja për të si për një mik të mire. Por dhe e dija se diku thellë në brendi, ndihesha ndryshe. Natën e diplomimit, edhe pse kishim data të veçanta për promovim, unë doja që të isha me të. Atë mbrëmje, pasi që çdo kush shkoi në shtëpi, unë shkova në shtëpinë e tij dhe desha t'i thoja se dëshiroja ta shihja. Atë natë ishte rasti shumë i madhë për t'i treguar se ç'ka ndieja. E tëra që bëra ishte, qëndroja me të, i shikonim yjet dhe flitnim se çka do të bëjë unë dhe çka do të bënë ai mëtej. Ia shikoja sytë dhe e dëgjoja gjersa më fliste se çka ishte ëndërra e tij. Si dëshironte të martohej dhe si dëshironte të vendosej në jetë. Ai më tha se si dëshironte të bëhej i pasur dhe i suksesshëm. E tëra që unë munda të bëjë ishte, t'ia tregoja ëndrën time dhe të lëdhatohesha rreth tij. Shkova në shtëpi e lënduar, ngase nuk munda t'i tregoj se si ndihesha. Desha t'i them se e doja, por isha shumë e friksuar dhe e tmerruar nga ai mendim. I lashë ndjenjat le të rrjedhin dhe i thashë vetes: "Një ditë do t'i tregoj se si ndihem". Gjat gjithë kohës së studimeve dëshiroja t'i tregoja, por gjithnjë
dikush ishte me të. Pas diplomimit ai u punësua në New York. Isha e lumtur për të por dhe e pikëlluar që shkoi larg meje. Isha e pikëlluar edhe për atë se nuk i tregova si ndihem. Por s'mundesha tash t'i tregoja kur ai bëhej gati për një punë me perspektiv. E mbajta veten dhe e shikoja derisa hipte në aeroplan. Përderisa e përqafova, qava me lotë ngase e dija se kjo do të jetë ndoshta hera e fundit që e shoh. Në shtëpi qava tërë natën. Ndjehesha e thyer që nuk ia tregova se çka kisha brenda në zemër. Në ndërkohë u punësova si sekretareshë dhe punoja si analiste e kompjuterëve. Isha e kënaqur me atë që kisha arritur. Një ditë e morra një letër nga postjeri. Ishte ftesë për martesë. Ai martohej dhe më ftonte në dasëm. Isha e lumtur dhe e pikëlluar në të njëjtën kohë. Tash e dija se kurrë më nuk do të jem me të, dhe se gjithnjë do të jemi vetëm miq. Muajin tjetër shkova në dasmën e tij. Ishte dasëm madhështore. E takova nusen dhe poashtu bisedova edhe me të. Por ja që u dashurova edhe njëherë në të! Mundohesha të bëhesha e lumtur, tentoja të argëtohesha, por më vrante diçka përbrenda kur shikoja se si ai ishte aq i lumtur, e unë vetëm shtiresha se jam e lumtur ndërsa përbrenda binte shi i lotëve. U largova nga New Yorku dhe ky veprim që bëra ishte i drejtë. Nuk doja t'ia prishja lumturinë. Para se të hipja në aeroplan, ai erdhi për t'u
përshëndetur, dhe më tha se ishte shumë i lumtur që më kishte takuar. U ktheva në shtëpi dhe përpiqesha të harroj gjithçka. Jeta duhej vazhduar. Vitet kalonin dhe ne i shkruanin njëri tjetrit, kohë pas kohe. Më shkruante se si i mungonin çastet kur bisedonim së bashku... Për një kohë u ndërprenë letrat e
tija. Nuk më shkruante më. Nuk përgjigjej. Brengosesha se pse nuk më shkruan tash e një kohë. Unë i shkrova gjashtë letra. Dhe pasi që gjithçka filloi të më duket e pashpresë dhe pikëlluese në jetën time, e morra një porosi që thoshte. "Më tako në vendin tone ku më parë bisedonim së bashku". Shkova dhe atë e pash atje. Isha e lumtur që e takoj, por ai ishte me zemër të thyer dhe i pikëlluar përbrenda. Më pas më tregoi për shkurorëzimin dhe arsyen pse nuk më kishte shkruar për një kohë. Filloi të qante aq sa nuk mund të qante më. Më në fund u kthyem në shtëpi dhe biseduam dhe qeshëm duke i përkujtuar kohërat e vjetra. Dhe në gjithë këtë bisedë, nuk munda ti them se çka ndjeja për të. Ditët e ardhme, ai argëtohej dhe e harroi shkurorëzimin e tij. Sërish u dashurova në të. Dhe erdhi koha që ai të kthehej. E urreja kohën kur ai largohej. Shkova ta takoj dhe qaja. Por ai më premtoi se do t'më takoj sa here që të ketë pushim. Kështu gjithnjë argëtoheshim kur takoheshim gjat pushimeve. Por një ditë që e prisja nuk u lajmërua ashtu si më premtoi. Mendova se ndoshta është i zënë. Ditët u shndruan në muaj dhe thjesht harrova në këtë që duhej të takoheshim. Dhe një ditë cingëroi telefoni. Ishte një avokat nga New Yorku. Avokati më thas e ai kishte vdekur në një aksident trafiku drejt aeroportit, dhe se kishte kaluar një kohë gjersa gjithçka u vendos në vendin e vet. Mbeta e shokuar. M'u thye zemra! Tash e dija se pse ai nuk erdhi atë ditë. Qava gjithë natën. E pyesja veten. "Pse kjo i ndodhi një djali siç ishte ai?" I mblodha gjërat dhe shkova në New York për të qenë e pranishme kur lexohet dëshira e tij. Natyrisht, gjërat e tij iu dhanë familjes, ish gruas së tij. Më në fund sërish e takova nusën e tij. Ajo më sqaronte se pa marr parasysh çka kishte tentuar t'i bëjë për t'ia plotësuar dëshirën, ai gjithnjë kishte qenë i palumtur. Vazhdimisht kishte provuar ajo, por asgjë nuk e kishte bërë të lumtur atë. Dhe dëshira e tij u lexua, dhe e vetmja që ma dhanë mua ishte ditari i tij. Nuk dija se çka të mendoja. Qava. Pse ma dhanë mua? Ishte ditari i jetës së tij. Dhe u ktheva mbrapa në Kaliforni. Fillova ta lexoj ditarin. Ditari fillonte në ditën kur ne u takuam së pari. Lexova derisa fillova të qaja me të madhe. Ditari më thoshte se ai ishte dashuruar në mua atë ditë kur mua më ishte thyer zemra nga tjetri. Por që ai ishte tejet i frikësuar për të më treguar se çka ndjente. Për këtë ai ishte aq i qetë dhe dëshironte vetëm të më dëgjonte. Ditari më tregoi së në sa mënyra ai kishte patur dëshirë të më tregoj për dashurinë e tij, por ishte frikuar të thoshte çkadoqoftë lidhur me atë ndjenjë. Ditari më tregonte se sa i lumtur ishte ai ditën e martesës kur më kishte pare pranë duke luajtur në dasmën e tij. Ai kishte imagjinuar dasmën tone! Në ditar shkruante arsyet pse ishte gjithnjë i palumtur derisa nuk gjeti zgjidhje tjetër pos të ndahej nga gruaja. Ditari më tregoi se pjesa më e mire e jetës së tij ishte gjersa i lexonte letrat e mia nga disa here. Më në fund, ditari përfundon kur ai kishte shkruar. "Sot do t'i them se e dua". Ishte dita kur ishte nisur të më takoj dhe vdiq në aksident. Dita kur duhej që unë më në fund të kuptoj se çka kishte në zemrën e tij.

Nëse e doni dike, mos pritni të nesërmen t'ia tregoni dashurinë
tuaj. Ndoshta dita e nesërme kurrë më nuk do të vjen.. Andaj thuajani tani.

Titulli: Re: Tregime per dashurine.... Wed Dec 30, 2009 7:13 am

Te lutem, kthehu

Tentova te mbylli tregimin e hidhur per ty, ate tregim qe e ktheu jeten time ne kahje te gabuar por nuk munda.
Te njofta pa pritur, ma more zemren me nje shikimte vetem. Zemra me tha se me ty kurre nuk do ta gjej lumturine por un nuk e degjova...
E chfar beraeee
E denova veten me nje dashuri te fundosur qe nga fillimi.
Isha verbuar e nuk po e shihja humbjen apo te pakten nuk pajtohesha me te.
Tani nuk kam me askujt it lutem, kujt ti zgjas doren per ti ngritur shpresat e mia per jete e jo per te mu kthyer ti se kjo gje kurre nuk do te ndodhe.
Netet jane te pafundshme dhe vetevrasese pa ty, pa dashurie tende.
Vetem erresira qe mbizotronte brenda mureve te dhomes sime i di te gjitha fshehtesirat e mia, e di dhembjen qv e ndjeje brenda ne shpirtin e thyer.
O ZOT I MADH qe je mbi te gjitha, te drjtohem ty, nga se ti je i vetmi qe sundon per fatin e njerлzve...kerkoj nga ti ndihme qe te permirsoj gabimin tim e te mos e shkatлrroj jeten time ne menyren me te vrazhget duke humbur veten per nje djale.
Mirepo nese gjithekjo vuajtje nuk eshte denim per gabimet e mia ateher te lutem O ZOT kthema dashurin time ta kem si dikur prane meje.
Por ksaj here nese ma kethen te lutem te jete pergjitmone e jo te me largohet perseri e mua te me perseriten prap keto gjera sich po ndjehem tani.
Ngushellimi i vetem per mua eshte dashuria qe ishte afer meje edhe pse te tjeret na pengonin.
E kuptova kete gje kur te kisha prane, kur zemrat tona rrahnin forte ne kraheror.
Po te pyes i dashur a jam duke te munguar, a je permalluar te me shohesh, te kthehemi ne ditet kur mendonim se vetem ne te dy jemi ne kete bote. Edi se zeri im ska fuqi qe te arrij deri atje ku gjendesh tani, e pe ate po vuaj.
Chfare do te me ndodhe mua kur ta besh nuse tjetren.
Ajo dite do te jete kaptina e fundit e romanit dhe shpresoj qe ndokujt do ti sherbej si mesim per te mos rene ne dashuri ne njeri qe i pлrket tjetres.
Oj zemra ime qe po rrah diku larg meje me kilometra do te dua gjithmone, do te behem skllave e ytja sepse nese vazhdon te jesh larg nje dit do te me humbesh pergjithmone.
Deri atehere... do te pres... Kthimin tend.

Titulli: Re: Tregime per dashurine.... Wed Dec 30, 2009 7:16 am

14 VJEQ-

I gjithë rrëfimi fillon në kohën kur unë i kisha 14 vjet.
Përderisa
luaja para shtëpisë, e takova një djalë. Ai ishte një lloj
djaloshi që të ngacmonte dhe të bënte të vrapoje pas tij për ta
goditur. Pas takimit tonë të pare, ne vazhduam të takoheshim në
takimet tona duke lozur me njëri tjetrin. Shpesh unë i tregoja
shumë fshehtësi të zemrës sime atij. Ai me një qetësi hyjnore, me
shikonte dhe vetëm dëgjonte se çka i flas. Në të gjeta njeriun të
cilit mund t'i rrëfehesha dhe të cilit mund t'i tregoja gjithçka.
Në shkollë, unë dhe ai kishim shoqëri të ndarë, por kur ktheheshim
në shtëpi, bisedonim mbi atë se çka kishte ndodhur gjatë ditës në
shkollë. Një ditë unë i tregova se një djalë që unë e pëlqeja, më lëndoi dhe ma theu
zemrën. Ai vetëm më trimëronte dhe më tha se çdo
gjë do të bëhet mirë. Më thoshte fjalë që ngjallnin shpresë dhe
guxim dhe më ndihmoi të kaloj nëpër atë tmerr. Isha e lumtur që
kisha një mik të tillë të vërtetë. Dikur kuptova se në të vërtetë
kishte diç më tepër mes nesh. Unëe pëlqeja atë. Atë mbrëmje mendova
për këtë ndjenjë, dhe konstatova se ishte në pyetje vetëm miqësia e
tij ajo që më pëlqente. Gjatë gjithë kohës në shkollë dhe në kolexh, ne ishim së bashku, dhe natyrisht përherë mendoja për të si
për një mik të mirë. Por dhe e dija se diku thellë në brendi,
ndihesha ndryshe. Natën e diplomimit, edhepse kishim data të
veçanta për promovim, unë doja që të isha me të. Atë mbrëmje, pasi
që çdokush shkoi në shtëpi,
unë shkova në shtëpinë e tij dhe desha t'i thoja se dëshiroja ta
shihja. Atë natë ishte rasti shumë i madhë për t'i treguar se ç'ka
ndieja. E tëra që bëra ishte, qëndroja me të, i shikonim yjet
dhe flitnim se çka do të bëjë unë dhe çka do të bënë ai mëtej. Ia
shikoja sytë dhe e dëgjoja gjersa më fliste se çka ishte ëndërra e
tij. Si dëshironte të martohej dhe si dëshironte të vendosej në
jetë. Ai më tha se si dëshironte të bëhej i pasur dhe i suksesshëm.
E tëra që unë munda të bëjë ishte, t'ia tregoja ëndrën time dhe të
lëdhatohesha rreth tij. Shkova në shtëpi e lënduar, ngase nuk munda
t'i tregoj se si ndihesha. Desha t'i them se e doja, por isha shumë e frikuar dhe e tmeruar nga ai mendim. I lashë ndjenjat le të
rrjedhin dhe i thashë vetes: "Një ditë do t'i tregoj se si ndihem".
Gjat gjithë kohës së studimeve dëshiroja t'i tregoja, por gjithnjë
dikush ishte me të. Pas diplomimit ai u punësua në New York. Isha e
lumtur për të por dhe e pikëlluar që shkoi larg meje. Isha e
pikëlluar edhe për atë se nuk i tregova si ndihem. Por s'mundesha
tash t'i tregoja kur ai bëhej gati për një punë me perspektiv. E
mbajta veten dhe e shikoja derisa hipte në aeroplan. Përderisa e
përqafova, qava me lotë ngase e dija se kjo do të jetë ndoshta hera
e fundit që e shoh. Në shtëpi qava tërë natën. Ndjehesha e thyer që
nuk ia tregova se çka kisha brenda në zemër. Në ndërkohë u punësova si sekretareshë dhe punoja si analiste e kompjuterëve. Isha e
kënaqur me atë që kisha arritur. Një ditë e morra një letër nga
postjeri. Ishte ftesë për martesë. Ai martohej dhe më ftonte në
dasëm. Isha e lumtur dhe e pikëlluar në të njëjtën kohë. Tash e
dija se kurrë më nuk do të jem me të, dhe se gjithnjë do të jemi
vetëm miq. Muajin tjetër shkova në dasmën e tij. Ishte
dasëm madhështore. E takova nusen dhe poashtu bisedova edhe me
të. Por ja që u dashurova edhe njëherë në të! Mundohesha të bëhesha
e lumtur, tentoja të argëtohesha, por më vrante diçka përbrenda kur
shikoja se si ai ishte aq i lumtur, e unë vetëm shtiresha se jam e
lumtur ndërsa përbrenda binte shi i lotëve. U largova nga New Yorku
dhe ky veprim që bëra ishte i drejtë. Nuk doja t'ia prishja
lumturinë. Para se të hipja në aeroplan, ai erdhi për t'u
përshëndetur, dhe më tha se ishte shumë i lumtur që më kishte
takuar. U ktheva në shtëpi dhe përpiqesha të harroj gjithçka. Jeta
duhej vazhduar. Vitet kalonin dhe ne i shkruanin njëri tjetrit,
kohë pas kohë. Më shkruante se si i mungonin çastet kur bisedonim
së bashku... Për një kohë u ndërprenë letrat e
tija. Nuk më shkruante më. Nuk
përgjigjej. Brengosesha se pse nuk më shkruan tash e një kohë.
Unë i shkrova gjashtë letra. Dhe pasi që gjithçka filloi të më
duket e pashpresë dhe pikëlluese në jetën time, e morra një porosi
që thoshte. "Më tako në vendin tone ku më parë bisedonim së
bashku". Shkova dhe atë e pash atje. Isha e lumtur që e takoj, por
ai ishte me zemër të thyer dhe i pikëlluar përbrenda. Më pas më
tregoi për shkurorëzimin dhe arsyen pse nuk më kishte shkruar për
një kohë. Filloi të qante aq sa nuk mund të qante më. Më në fund u
kthyem në shtëpi dhe biseduam dhe qeshëm duke i përkujtuar kohërat
e vjetra. Dhe në gjithë këtë bisedë, nuk munda ti them se çka
ndjeja për të. Ditët e ardhme, ai argëtohej dhe e harroi
shkurorëzimin e tij. Sërish u dashurova në të. Dhe erdhi koha që ai
të kthehej. E urreja
kohën kur ai largohej. Shkova ta takoj dhe qaja. Por ai më
premtoi se do t'më takoj sa here që të ketë pushim. Kështu gjithnjë
argëtoheshim kur takoheshim gjat pushimeve. Por një ditë që e
prisja nuk u lajmërua ashtu si më premtoi. Mendova se ndoshta është
i zënë. Ditët u shndruan në muaj dhe thjesht harrova në këtë që >duhej të takoheshim. Dhe një ditë cingëroi telefoni. Ishte një
avokat nga New Yorku. Avokati më thas e ai kishte vdekur në një
aksident trafiku drejt aeroportit, dhe se kishte kaluar një kohë
gjersa gjithçka u vendos në vendin e vet. Mbeta e shokuar. M'u thye
zemra! Tash e dija se pse ai nuk erdhi atë ditë. Qava gjithë natën.
E pyesja veten. "Pse kjo i ndodhi një djali siç ishte ai?" I
mblodha gjërat dhe shkova në New York për të qenë e pranishme kur
lexohet dëshira e tij.
Natyrisht, gjërat e tij iu dhanë familjes, ish gruas së
tij. Më në fund sërish e takova nusën e tij. Ajo më sqaronte se pa
marr parasysh çka kishte tentuar t'i bëjë për t'ia plotësuar
dëshirën, ai gjithnjë kishte qenë i palumtur. Vazhdimisht kishte
provuar ajo, por asgjë nuk e kishte bërë të lumtur atë. Dhe dëshira
e tij u lexua, dhe e vetmja që ma dhanë mua ishte ditari i tij. Nuk
dija se çka të mendoja. Qava. Pse ma dhanë mua? Ishte ditari i
jetës së tij. Dhe u ktheva mbrapa në Kaliforni. Fillova ta lexoj
ditarin. Ditari fillonte në ditën kur ne u takuam së pari. Lexova
derisa fillova të qaj me të madhe. Ditari më thoshte se ai ishte
dashuruar në mua atë ditë kur mua më ishte thyer zemra nga tjetri.
Por që ai ishte tejet i frikësuar për të më treguar se çka ndjente.
Për këtë ai ishte aq i
qetë dhe dëshironte vetëm të më dëgjonte. Ditari më tregoi së në
sa mënyra ai kishte patur dëshirë të më tregoj për dashurinë e tij,
por ishte frikuar të thoshte çkadoqoftë lidhur me atë ndjenjë.
Ditari më tregonte se sa i lumtur ishte ai ditën e martesës kur më
kishte pare pranë duke luajtur në dasmën e tij. Ai kishte
imagjinuar dasmën tone! Në ditar shkruante arsyet pse ishte
gjithnjë i palumtur derisa nuk gjeti zgjidhje tjetër pos të ndahej
nga gruaja. Ditari më tregoi se pjesa më e mirë e jetës së tij
ishte gjersa i lexonte letrat e mia nga disa here. Më në fund,
ditari përfundon kur ai kishte shkruar. "Sot do t'i them se e dua".
Ishte dita kur ishte nisur të më takoj dhe vdiq në aksident. Dita
kur duhej që unë më në fund të kuptoj se çka kishte në zemrën e
tij.
Nëse e doni dike, mos pritni të nesërmen t'ia tregoni dashurinë
tuaj. Ndoshta dita e nesërme kurrë më nuk do të vje..!

Titulli: Re: Tregime per dashurine.... Wed Dec 30, 2009 9:20 pm

]b]Vetmia...

Do doja te flisja per vetmine vertet. Mbase ngaqe vetmia eshte e eger dhe e
frikshme. Te pakte duhet te jene ata qe nuk e kane provuar ndonjehere.
Vetmia ka nofulla dhe dhembe dhe kafshon, pertyp e gelltit mishin, gjakun
dhe shpirtin. E ben kete gje ngadale e pa u ngutur. Ne oren tre te mengjesit
mund t'i ndjesh dhembet e saj, te shumte e te dendur, te veckel por te
mprehte, dhe te pameshirshem ne urine e tyre. Dhe pasi te ha e te gerryen e
te lepin dhe kockat e deri dhe palcen, nuk iken, nuk rresht, por kthehet
prape per me teper, me e uritur, dhe kete rradhe per nje cope te shpirtit.
Ca thone qe kur arrin te te haje nje cope te shpirtit, le nje zgaver te
madhe te gjakosur ne te, qe nuk mund te mbushet dot kurre as me miqesira te
ardhme, as me biseda, as me te qeshura. Pjese e jotja kthehet ne nje
Dracula, qe rri vec ne erresire dhe i kuit henes. Dhe ti e ndjen vetmine ne
gjoks, e ndjen ne frymemarrje. Cdo here qe perpiqesh te marresh fryme, cdo
frymemarrje e frymenxjerrje duket sikur ne mes te rruges do te jape
doreheqjen Cdo tentative per te marre fryme pra, eshte si e lodhur,
si e paafte ta coje procesin gjer ne fund, si ajo dallgeza qe s'arrin dot
gjer ne breg, qe s'arrin dot te njohe as zhurmen e perplasjes e te leshimit
neper shkembinjte dhe pastaj te rikrijimit. Vetmia eshte si nje shigjete qe
te ka hyre ne trup deri ne kocke, por e tille, qe as mundesh ta shtysh me
tej dhe t'i japesh fund jetes, dhe as ta terheqesh jashte qe te shpetosh,
dhe te le ashtu, teper te semure qe te vazhdosh te jetosh, por te pamundur e
te pafuqishem qe te vdesesh. Ne Mbreterine e Vetmise ka shume fantazma,
shume me teper se sa te gjallet qe te rrethojne dhe ti e ndjen veten te
ndjekur nga qenie qe s'jane fare aty, deri sa kthehesh ne nje fantazem dhe
ti vete, kthehesh ne nje mase poroze dhe absorbuese te njeqind lloj
irrealitetesh. Kur je i vetmuar ti terhiqesh cuditerisht drejt gjerave me
idiote, drejt cmendurirave c'turlish, dhe humbet sensin e asaj qe kishe bere
ne plan te beje per kusurin e dites, te javes, te jetes. Dhe vetem kerkon me
cdo kusht nje mpirje cfaredo. Provon te dalesh ne bore pastaj, qe te ftohesh
e tulatesh sadopak zjarrmine e vetmise, zjarrmine qe vjen nga frika e
humbjes se thelbit te jetes, e humbjes se pasionit per gjerat qe vlejne, per
humbjen e vete gjerave qe vlejne. Dhe behesh shurdh para cdo shqetesimi dhe
alarmi te aresyes dhe degjon vetem vacuum.

Te qenit vetem nuk ka lidhje me sa me lart fare. Nuk ka lidhje me ate
mjegull e pluhur e peshtjelle qe eshte ne gjendje te gelltise henen dhe
diellin. Midis te qenit i vetmuar dhe te qenit vetem ka nje ndryshim
kolosal.
Te qenit vetem eshte nje mardhenie me veten tende, me veten tende te
vertete, te plote, per te cilen ti ke nevoje me shume sesa per kedo tjeter.
Kur je me veten nuk je vetem, je bashke. Ne se nuk je dot ne dispozicion te
vetes tende, nuk mund te jesh dot ne shoqeri te askujt. Dhe ajo hapesire qe
ti e ndan vetem me veten eshte e shenjte dhe ti e gezon dhe e ruan sic ruhen
gjithe gjerat e shenjta. Ah, po nganjehre ti do dhe t'i shpetosh vetes, asaj
pjeses tjeter e te vertete tende, do ta tradhetosh, ta cshenjterosh e
dhunosh sepse te duket se eshte fare e huaj per ty.

Te qenit vetem eshte nje heshtje qe peshperit emrin tend, qe e ka zerin si
ty, qe te le te pergjosh mendimet e tua, prekesh ndjenjat e tua, dhe te
shqit e te cngaterron nga cdo lloj maskerade qe perpiqet te te shitet si nje
klon i kulturuar i vetes tende dhe qe guxon te te ndjeke pas akoma dhe ne
vetmi. Te qenit vetem te lejon qofte dhe per pak momente te kthesh koken nga
dera qe sapo i perplase botes pas vetes, dhe te kuptosh se le mbrapa nje
civilizim te cmendur, nje civilizim te tere qe idiotesisht eshte vazhdimisht
i ngutur, i obsesuar me shpejtesine aq teper sa nuk kupton se mund te
egzistojne dhe stinet per shembull.

Eshte e frikeshme te jesh i vetmuar. Eshte bukur te jesh vetem.
A jam une i vetmuar? Megjithese kjo me siguri duhet te jete
dicka jashtezakonisht e parendesishme [/b]

Titulli: Re: Tregime per dashurine.... Wed Dec 30, 2009 9:21 pm

BUZEQESHJA JOTE...

Kam vite qe perpiqem ti jap nje shpjegim buzeqeshjes tende. Edhe tani qe ti je larg meje e kujtimi yt tretet me kalimin e diteve me te te njejten shpejtesi me te cilen zbehet ne zemren time, ngadale, eshte buzeqeshja jote elementi i vetem qe nuk arrin te gerryhet nga ajo forca shkaterrimtare qe eshte koha. Eshte buzeqeshja jote, qe nganjehere neteve te vona me rikthen tek ty duke mposhtur cdo tentative timen te pranoje faktin qe ti i perket tashme nje realiteti tjeter, nje dimensioni universal krejtsisht te pangjashem me timin. Eshte imazhi i buzeqeshjes tende qe ende sot me largon nga kjo dhome, qe nuk di ne zien me teper nga tymi i cigares apo mendimet e mia e me lejon te fluturoj e te te gjej ndonese nuk di ku ndodhesh tani. eshte vegimi i buzeqeshjes tende qe kthen ne cast makthet e mia ne endrra, shnderron ankthet e mia ne shprese, erresiren ne drite. Aq e pakuptimte eshte forca e buzeqeshjes tende sa me ben te harroj edhe faktin qe tani i dhurohet dikujt tjeter. Po, ajo buzeqeshje qe i jepte permasa te tjera mengjeseve te mia kur ti lije pas kangjellen e shkolles e qe une kerkoja me aq ngulm gjate oreve te mesimit, me shpresen se do te ishte pikerisht ajo qe do ta kthente edhe ate ore te merzitshme ne magjike. E njejta buzeqeshje qe ndriconte syte e tua kur me the per here te pare " Te dua"e qe pak kohe me vone ishte e pranishme edhe kur me tregove me qetesine tende te zakonshme " Me vjen keq, por ne jeten time tani eshte dikush tjeter. lamtumire"
Une e di qe ditet do vazhdojne te kalojne e do te thellojne distancen qe qendron tashme mes nesh, distance qe do te mplake gjithnje e me shume kujtimin tend derisa dalngadale te filloi te shuhet, por buzeqeshjen tende une e di qe nuk do te arrije kurre ta varrose brenda meje.
Thone se te verteten e njeh gjithmone, sepse kur pret dike me thike apo te presin ka gjithmone shenja gjaku, vecse plaga qe hap brenda zemres time buzeqeshja jote nuk ka derdhje gjaku...nje plage qe edhe kur te arrije te mbyllet, cikatricja qe do te qendroje mbi te do te sherbeje si perkujtimore vdekjeje te nje buzeqeshjeje, por jo tendes...si perkujtimore e vdekjes se buzeqeshjes time

Titulli: Re: Tregime per dashurine.... Wed Dec 30, 2009 9:22 pm

Perse zemra ime rreh fort kur degjoj zerin tend?
Perse trupi & shpirti im ndjenje nje emocion te forte,kur kujtojne
puthjet, perqafimet e tua...Perse kur shoh fotot e tua, emocionet
e mia rriten per te krijuar kete ndjenje te bukur sic eshte Dashuria!
Edhe perse je kaq larg, te ndjej aq prane zemres time, shpirtit tim
ashtu sic nuk kam ndjere per ndonje njeri tjeter. Mbremjeve kur mbyll syte
mendja ime eshte e drejtuar per tek ty, mendoj per diten kur do te
ndjej serish puthjet e tua, mendoj per diten kur dora jote do ledhatoje
lehte trupin tim. Endrra ime i eshte drejtuar nates sepse...ateher mund
te rri me ty, te fle, te enderroj ne krahet e tua, te ndjehem i mbrojtur
dhe i dashuruar nga ty pergjithmone, & te degjoj duke me thene
"Te Dua"...

Titulli: Re: Tregime per dashurine.... Wed Dec 30, 2009 9:23 pm

Kesaj nate te ftohte,derisa era fishkellon mu te dritarja e dhomes,mora te shkruaj nje leter dhe njeherit uroj festen e Vitit te ri.
Bora e bardhe eshte ulur afer shtepis sime,ne bregun me te afert te qytetit.Ndoshta edhe per kete arsye gjithmon me pelqente te jetoja ne periferi,larg zhurmes dhe tollovis urbane.Qetesin e kesaj nate te shurdhet,perpos eres jashte dhe tik-takut te ores ne mur, e prish edhe shpirti im i trazuar si dallget e detit.E kane trazuar kujtimet rinore,albumet dhe ditaret,leksikonet e femijeris dhe kujtimet e vjetra dhe te embela qe s harrohen kurr.
E kane trazuar dhe se lejne te qete. Rrugedaljen e vetme e shoh qe te i rrefehem dikujt.E kujt tjeter pervec mikut tim akoma besnik,kompjuterit.
Ti... vazhdon te jesh ketu...atje,por gjithnji shume afer zemres sime.Ne kete moment ndoshta je e ulur ne prehrin e bashkeshortit tend dhe ai me dashuri dhe endje te i perdhel floket,fytyren e njome dhe te bukur,duke perfunduar me puthje dhe atehere zakonisht epshet e dashuris perfundojne ne krevatin martesor.
Abazhuri me driten e vet te nemitur,qendron gjithnji ne skajin e dhomes sime dhe me perkujton castet romantike qe dikur i perjetuam se bashku.Enderroj qe ata te perseriten.
Nuk te kam folur ngahera.Nuk kemi komunikuar kohe bukur te gjate.Por....zemra ime e ndjen qe edhe ajo e jotja eshte e luhatur...e trazuar, jo e qete.Ndoshta edhe gabohem,por per kete te kerkoj ndjese..e nese nuk gabohem,prap kerkoj ndjese sepse realiteti nuk nderron,ate e dij mire.
Jam i sinqerte sonte sepse disa gjera nuk mundem te ia mohoj as vetvehtes.Pas shume viteve,une perseri te uroj vitin e ri,ketu..ne kete forum ringjalles per mua,sepse e ndjej thelle qe je e rregullte ne kete adrese. Nuk e dij a do i lexosh,por nuk do ndryshoj gje edhe sikur te mos i vesh re,sepse fati me ka larguar nga ti,kur te kisha shume prane.Do me pyesje ,ndoshta...cdo te thote kjo?Perse nuk me le te qete...largohu nga jeta ime,sepse jam e huaja.Ate ti mire e din,apo jo?Kur u deshem,ti ishe i pavendosur.Tani vuaj, vet je fajtor.
Pergjigjen as nuk mundohem ta kerkoj,sepse ate e din ti...e ke lexuar ne syte e mi,veren e kaluar.
Si thua ,kam te drejt te te uroj vitin e ri?Si thua, a munden valle,buzet tona te bashkohen edhe njehere,...te rreshqasin duart ne shpinen e zhveshur dhe trupi te arrij kulminacionin e temperatures pa rroba dhe jorgan? Une them qe po.
Mos ia ve fajin dhe mos paragjyko ne shovinizem mashkullor.Mos aludo ne synime avanturiste dhe grabitqare apo opsesioneve shfrenuese te nje burri te martuar.Fajtore eshte zemra ime
Do kalojne edhe shume vite por festat e Vitit te ri do te te i uroj gjithnji.Do uroj qe ato gjithnji te te gjejne shendosh e mire dhe te lumtur.
Do uroj nga zemra qe ne nje VIT TE RI, te mbushet mendja dhe perseri te jemi bashke.Une dhe ti....dhe dashuria e jone.
Une e pyeta vehten mire.Pyete edhe ti....te lutem.

Titulli: Re: Tregime per dashurine.... Wed Dec 30, 2009 9:24 pm

NJE LETER PER TY SHPIRTI IM

Po e filloje te shkruaj kete leter per ty, edhe pse edi shume mire se ndoshta asnjehere s'do e lexoshe,
ska gje,
por nje dite kur mos te me kesh afer, do kerkosh te gjeshe gjurmet e mia, gjithkun nga i kam lene,,
Do fillosh te mundohesh te kuptoshe se ç'ka ndollte me mua, ne mendimet e mia ,ne zemren time...
Ajo te ka dashure si e marre ne çdo moment te jetes se saje nga dita qe syte e mi u takuan rastesisht me te tute.
Kane kaluar shume vite qe atere dhe çdo dite e ore e çaste te kam dashure po aq shume, sa nuk arrij ta pranoje dote te jesh pran meje e te mos ndiej prezencen tende aty.
kjo me vret pa mase dhe me ka vrare prej disa kohesh...
E di mire se ç'do gje qe lind edhe vdes por se pranoje kete kurrsesi, jo dhe pak,,,,
Krejt indiferente jam tashme, asgje s'me ben pershtypje asgje s'me pelqen, as bota as jeta... pyes veten si t'ia bej te jetoje ne zemer kaq te shkaterrua nga mungesa jote,, je me mua ç'do mremje ç'do mengjes, por s'je aty, kush edi ku je shpirti im??? Qe un i ndiej gjerat dhe pa i pare, ti nuk e kupton , por nje dite kur un te mos jetoj per ty, do rrealizoshe se me ke humbur pa kthim dhe me ke shkaterruar ç'do qelize te zemres time. Kam filluar vetes tia largoj dhimbjen per ty se po shohe se po çmendem, force gjeje vetem kur mendoje se duhet te te fitoj serisht edhe nese nga lollja gati dorezohem disa here por vazhdoje se s'mundem mos te te dua,,, Jetoje e kaloj ç'do dite kot pa ty,, dhe ti se ke kuptuar ende ndoshta apo s'don ta kuptosh??
Kret boten e braktisa per ty,
vetem te me duash ti asgje tjeter s'kerkova nga jeta.
Por me sa shohe ti s'di te duash aq sa un dua, kapacitetin se paskemi te njejte, ,, kam vuajture per ty dhe kjo vazhdon pambarim me sa po shohe, çdo dite qe ka jetu e kam jetu vetem per ty, e ti per veten tane.
Jam munduar me ç'do kushe te arrije gjithshka ne ket jete gjate gjithe ketyre viteve,
vetem qe te te bej me te lumturin e meshkujve,
por nese s'te mjaftoj nuk di ç'are me ka mbetur te bej tjeter,,,
ndoshta te iki, ndoshta atje ku ti s'do degjosh me per mua, atje ku s'do te mun te te them pa fund çdo ore e minut TE DUA . ( ndoshta keshtu do kuptoje si eshte per ty me mire por kujdes!!!)
Luse zotin shpirti im te te ndihmoje te me kthehesh perpara se te te iki un,
se nuk do tia lejoj vetes te te kthehem edhe njehere...

Hyre ne zemren time pa trokitur e shpirtit tim ia vodhe qetsin ,shpejt u bere pjes e jetes sime.Ti erdhe n jeten time por me vete solle edhe shum dhimbje e lot.Sa here te mendoj syte me mbushen lot e kur mendoj se dashuria jone eshte diqka e pa mundur dhembja shpitin ma shkatrron.Per kete arsye edhe e mbaj te fshehte kete dashuri kaq te madhe e qe po me mbyt qdo dite nga pak .E ti vazhdo jeto i lumtur se kur ta shof se ti je i lumtur edhe un sado pak do te ndjehem me mir e ate qfar ndjej per ty nuk do ta kuptosh asnjehere.

Titulli: Re: Tregime per dashurine.... Wed Dec 30, 2009 9:24 pm

Fjalët për një dashurie të panjohur.Në kërkim të të panjohurës...

Çdo natë të ëndërroj edhe pse ende s’të kam parë, apo ndoshta të kam parë sa e sa herë dhe nuk e kam ditur që je ti, ai që kërkojë. Po nuk ka gjë, këtë do ta mësoj me kohë. Ne mund të kalojmë pranë njëri - tjetrit e të mos përshëndetemi apo mund të jemi me mira kilometra larg, por kjo nuk ka rëndësi, aspak nuk ka rëndësi, ajo që ka rëndësi është se unë jam vetëm e jotja dhe ti je vetëm i imi sepse kjo është vendosur e vulosur ende pa ardhur këtu.
Nuk ka rëndësi, aspak nuk ka rëndësi nëse më duhet të lodhem duke të të kërkuar ty apo se ti duhet të lodhësh duke më kërkuar mua, ky është çmimi që duhet të paguajmë për fitoren. E rëndësishme është se ti më pret dhe unë të pres, se ti më kërkon dhe se unë të kërkojë, e rëndësishme është se ne do ta gjejmë njëri tjetrin. Dashuria jonë dhe festa që do të bëjmë do të bëjnë që të harrohen përgjithmonë ankthi i pritjes dhe ditët e vetmise

Nuk e di në të kam parë ndonjëherë, por e ndjej se dy zemrat tona janë takuar mes vete, janë takuar atje, tek burimi i dashurisë, tek ai burim i pashtershëm ku çdo zemër furnizohet me dashuri, tek burimi, atje lart.
E di edhe një gjë, e di se të kam parë në ëndërr, shkëlqimi i fytyrës dhe flokëve të tua nuk më lejoi të të dalloja qartë fytyrën, por unë e ndjeja se ishe ti, jo s’mund të ishte ndonjë tjetër. Goja jote nuk më foli asnjë fjalë por buzëqeshja jote më tha shumë, sa shumë !.
E di edhe se çdo natë shikimet tona ndeshën, atje lartë në qiell, në yllin më të bukur,a e ke vërejtur ndonjëherë vezullimin e rrugës që përshkojnë shikimet tona, atje shikimet tona puthen, atje shikimet tona flasin
I panjohur më kërko, por mos më kërko shumë se kështu mund të përplasesh në dike tjetër para se të më gjesh. Më prit por jo edhe gjatë, nëse mendon se po vonohem, nisu, do të më hasësh rrugës duke ardhur tek ti
Kujtohu, ndoshta jemi parë! Po ku se ? Ndoshta tek porta kur po hynim këtu, në këtë skenë që e quajmë JETË.
Çdo i njohur që takojë më bënë të mendojë për ty i panjohur.
I panjohur s’ka rendësi që nuk të njoh, unë të dua. Ti ke diçka timen dhe unë kam diçka tënden. Dhe atë ditë kur të njihemi do na duket se jemi njohur gjithmonë.

Titulli: Re: Tregime per dashurine.... Wed Dec 30, 2009 9:25 pm

Sa mall kam sot per ty... ?

Te kerkova atje ku gjithmone te gjeja, por sot nuk ishe!
Shfletoj ne te kaluaren, e atje jane syte e tu, me te shkelqyer se vete drita,
shoh ty...
Oh sa po me dridhet zemra, sa po me renkon shpirti!
Sa mall kam sot per ty...
Ashtu si shiu qe bie jashte dritares time, i perzier me deboren,
ashtu kjo mendja ime, e turbulluar mes ndjenjes e llogjikes.
Ndjej se po mbytem ne lot, kerkoj qe patjeter diku te kapem,
Perse nuk je, ose, perse Je?... Nuk e kuptoj?
Ti me nuk je, por copez e zemres me je bere, grimce shpirti qe merr fryme,
perbindesh qe po shkaterron universin tim...
Jam betuar fjale te tilla me mos te t'them, sepse sa me shume po te ndjek, aq me shume nga un po vrapon...
Hapu toke, sa here te thashe te hapesh? Hapu e merrem,
nuk dua te jetoj, as e gjallë e as e vdekur,
sepse sot kam shume mall e po Vuaj, e mallin tim nuk di si ta shuaj...!

Titulli: Re: Tregime per dashurine.... Wed Dec 30, 2009 9:25 pm

LETËR E LAMTUMIRËSE
Ty…

Dashuria ime… më dhemb e gjithë kjo që shkruaj. Kisha pasur dëshirë që të gjitha këto të ti them në sy, që të mund të përqafoj butësisht, e prapë aq forte sa që të mos lëshoj kurrë më. Më dhemb dijenia se e di që nesër do të jesh shumë larg meje. Dhe çdo ditë, larg e më larg…
Faleminderit… për të gjitha ato qaste të bukura, fjalë dhe puthjet e ëmbla. Faleminderit për të gjitha gjëra të bukura që mi dhurove. Çfarë do të më jetë jeta pa ty? E di… ditët do të më jenë të zymta dhe të mërzitshme, e net të rënda dhe të gjata. Rreth meje do të jetë qetësi e rëndë dhe vrasëse e cila do të më shtrëngoj derisa nuk më thërmonë.
Ti, dashuria ime ke zgjedhur rrugën tënde, e në atë rrugë nuk qëndroj unë. Patjetër duhet të pajtohem me te. Ndoshta jam vet fajtor për këtë… mirëpo, nuk mund të të pres më. Ndoshta jam qyqar, ndoshta jam i ligë… ndoshta edhe nuk meritoj të të dashuroj. Por dije, që asnjëri nuk do të të dashuroj kurrë si unë, ndoshta do të pendohem tërë jetën time për shkak të shkrimit të këtyre fjalive, por nuk jam mësuar të jem i fundit në radhitjen e radhës…as që do të jem. Pa mëdyshje unë nuk jam atë që ti kërkon… nuk është me rëndësi. Unë nga e gjithë zemra të dëshiroj lumturinë e gjithë botës, të dëshiroj që sinqerisht të gëzohesh dhe të jesh e buzëqeshur. Unë me të vërtetë të dua dhe shumë më ka mbetur deri tek ti dhe lumturia jote. Dije që pas dashurisë sonë të marrë (tani vetëm e imja) unë më nuk do të jem i njëjti. Nuk do të jem më ai vogëlush naiv i ëmbël. Ndoshta do të jem person i keq dhe i mllefosur në tërë botën, mirëpo, ty kurrë nuk do të të urrej, nga se ty vetëm di të të dashuroj. Askush në jetën time nuk do ta zë vendin tënd, as që mund të krahasohet me ty. Ti më je fati im më i madh, e njëherrit edhe dënesa ime më e madhe. Jam i sigurt se do të gjen një dashuri të re, pastaj edhe ndonjë… nuk jam as xheloz e as i zemëruar. Ndjej se si vetveten e shtyj në ambis, nga se të lëshoj të shkosh, por rrugëdalje tjetër s’kam.
Më falë për gabimet e bëra, më falë nëse ndonjëherë të kam ofenduar… dije që të gjitha ato i kam bërë nga dashuria. Më falë që të dua!
Të dëshiroj të jesh e dashuruar… mjerisht unë nuk jam ai që do të të dashuroj, por ti vetë këtë e ke dëshiruar. Mendoj se dashuria jonë ka pasur aq vlerë sa që të them LAMTUMIRË përmes kësaj letre, kur ti nuk dëshiron të bisedosh me mua si njeri. Por nuk mundem të të fajësoj për asgjë… nga se largohesh përgjithmonë nga jeta ime, dhe të përsërisë të dëshiroj të gjitha të mirat.
Që nga nesër para teje është një botë dhe një jetë e re. Duke të njohur mirë, e di se të gjitha këto do ti pranosh me një buzëqeshje dhe si një lojë, e di që lehtë do të vazhdosh më tej. E unë do të mbes këtu në vend dhe të kërkoj në fytyra tjera të njerëzve dhe lehtas duke thirrur emrin tënd. Do të endem rrugëve në shpresë se njëra prej tyre do të më sjell tek ti.... edhe nëse do ta dija se e gjithë ajo bredhje është e kot. Dashuria ime... nëse ndonjëherë ndjehesh e vetmuar në ato qytete të largëta dëgjoje erën.... do ta dëgjosh zërin tim.... e e di edhe vet se çka do të të thotë..... atë që gjithmonë pandërprerë të flisja derisa ishe e imja.
Dhe erdhi koha të të them lamtumirë. Edhe njëherë të dëshiroj lumturinë e gjithë kësaj bote. Më le bile pakëz vend në mendimet e tua, mos më harro aq shpejtë ashtu si më le. Në zemër ruaj e gjithë dashurinë e kësaj bote veç për ty.... por nuk jam ai i cili do ta jep. Shumë do të vuaj dhe do qaj për ty, por ti mos u kthe.....ndjeke fatin tënd. Nëse ndonjëherë kthehesh.... do të më gjen tek qëndroj te vendi i vjetër dhe pres që rastësisht mos të paraqitesh nga diku, e unë të të vjedh shikimin tënd si dikur kur ishim të huaj.
Mos u hidhëro që emrin tënd do ta thërras në ëndërr, e në ëndrrat e mija do të përqafoj dhe do të puthi me mall. Kur në kalendarin tënd i sheh 08 ... ose 14... numrat tona.... kujto se në atë moment një njeri lutet për ty dhe fatin tënd.
E tash të puthi për të fundit herë...... nuk mund të të them më asgjë, lotët fytyrën po ma djegin..... do të shpresoj, do të shpresoj se njëherë do të të takoj dikur diku.... nëse ndodhë.... eja dhe mu afro, mos u hamend se unë ekzistoj vetëm për ty!

E Ty do të dashuroj përjetësisht.....

Titulli: Re: Tregime per dashurine.... Wed Dec 30, 2009 9:26 pm

LARGESIA NA NDAN DASHURIA NA BASHKON,,

Bie te flej cdo nate para syve me del nje fytyr engjelli.
Perse valle ti?-Nuk e dij ishte nje nate e qete,hena shkelqente nga gezimi ngase pran i kishte te gjitha yjet,vetem un ndjehem e vetmuar,
kujtoj ditet qe kaluan ata dite kur ndjehesha e lumtur,fytyra jote i jep nje imazh te papershkrueshem cdo nate te qet.
Perse o zot e krijove gurbetin?Perse ti sot te gjindesh larg meje perse valle??
Kur nuk mund ta heq nga syt kut ti more rugen e mergimit,nuk mundem ti haroje ata sy qe ishin kapluar nga lotet,shum veshtir e kam pa ty,vetem lotet tani me jan miq,ngushllim,shprese.
Fjala ,,lamtumir e dashur,,me eshte ber nje refren i pandaluar,qe perseritet cdo sekond.Tik-taku i ores leviz cdo nat si nje zemer e shqetesuar,por kete gje askush nuk mund ta ndalonte te gjith ishin strukur ne nje dhimbje te pasherueshme.
Shikova qiellin perseri fytyra jote,ecja neper ruge ishte shenuar emri yt,u rotullova ne cdo ane perseri fytyra yte,ah sikur edhe njeher te te kisha ne krahrorin tim dhe te te mbuloja ne perqafim.
Por nuk mundem se ti je shum larg,ndoshta edhe ti tani ne ato rug te gjata e ndjen te njejten dhimbje qe kam edhe un..
Sa rende e kam -dua te theras emrin tend por prap hesht se e dij qe do ta kem edhe me veshtir kur ti nuk do te me japesh pergjigje.
Perseri heshtje ne dhomen e eret e cila dikur gjallerohej nga dashuria jon,perseri dhimbje ne shpirtin e kalbur se nuk mund ti shijoj buzet e tua puthjet te cilat me linin pa gjum..
Jo,jo nuk dua ti trazoj kujtimet qe nuk mund ti perballoj i dashur mos u merzit po ti shkruaj fjalet e fundit qe ti kam then.
,,,Ruge e mbare te qoft ylli i kesaj bote,ruge e mbare por mos u shqeteso do te jem ketu duke te pritur ty.Ketu me lae ketu do te me gjejsh rug e mbare..Te shkruaj poezin ton qe dikur e thonim bashk;
,,Le ta dij bota sa me mungon
le ta dij bota se te dashuroj
le ta din te gjith se malli me ka mar
por me se shumti le ta din
se largesia na ndan...
Te mallkuara qofshin ato rug te shkreta
se ne shpirtin tim ende qendron heshtja
pa ty qiell ska shkelqim pa ty shpirti
im nuk do te ndjej gezim.....
Por ti shpirt dije nje gje se
,,,,LARGESIA NA NDAN E DASHURIA NA BASHKON,,,,

Titulli: Re: Tregime per dashurine.... Wed Dec 30, 2009 9:26 pm

TI JE JETA IME
Sa mirë ndihem kur e dij që egziston në jetën time sa mirë kur i hap sytë dhe e di që të kam afër kam nevojë për ty...... sikur agimi që ka nevojë për diellin sikur trupi për zemrën,sikur dielli për rrezen si shiu për pikat,e si un për tyyyy..... Të isha dallëndyshe do fluturoja për ty po të isha peshk do rrija në fund të pacifikut për ty por jam njeri,e vetmja gjë që mund të bëj për ty vetëm të të DUA....... Dua të të përkedhel,të admiroj,dua të të dua...... do të mësoj erën të thërras emrin tënd lulet të ken aromën tënde,do e mësoj diellin të ledhatoj si dora yte yjet të ndriqojnë sikur syt e tu atëher do jesh gjithmonë afër meje Dërgom të lutem në ëndrrat e natës më mbulo me trupin tënd,më duaj sikur asnjeher më parë bëhu dielli im pas reve se ti je shpresa,forca ti je JETA ime..

» Tregime Islame
» PËR DASHURINË
» Tregim per dashurine....
» 250 Proverba per Dashurine
» 25 fakte magjepsëse për dashurinë

Tregime per dashurine....

Tregime per dashurine....

Similar topics

Similar topics